پیراندللو، همچنان زنده بر صحنه المتفرقات

">پیراندللو،همچنان زنده بر صحنه اجرای جدیدی از «شش شخصیت در جست‌وجوی نویسنده» لورنس لیبان‌ آرزو فکری ارشاد اثر افسانه‌ای پیراندللو در واقع گونه‌ای نمایش در نمایش‌ است. اما ژرژ لاولی اخیرا-در سال 1998- این نمایش را با دانش و توانی توأمان به روی صحنه آورده‌ است. اما بازیگران نمایش‌ چگونه باید چنین موقعیتی‌هایی را ایفا کنند که سرگردانند و معلوم نیست واقعی هستند یا غیرواقعی؟آیا باید بازیگرانی‌ باشند که نقش بازی می‌کنند یا در واقع خود«شش شخصیت» داستان هستند؟ شناخت سراب‌های نمایش و خلق اثر هنری از ورای آن، مستلزم استادی خارق العاده‌ای‌ست. بار اصلی نمایش را دومینیک پیتون،بازیگر نقش‌ کارگردان،میشل گلیزر به نقش مادر-که به‌گونه‌ای تراژیک‌ فرزندانش را از دست داده است-و میشل دوشوسوی به نقش‌ پدر عیاش خانواده،به دوش می‌کشند. اما سرنخ بازی به دست‌ الزا زولبرشتین،به نقش دختر بدکار خانواده است که‌ «نویسنده»را با وسوسه‌های شیطانی خود آزار می‌دهد. به همین دلیل می‌تواند در نقش خود فرو رود و به بهترین شیوه به نمایش وسوسه‌های شیطانی بپردازد."