خلاصة:
آسایش حرارتی موضوعی است که امروزه در فضاهای شهری و خرداقلیمها از اهمیت ویژهای برخوردار است» زیرا موجب
استفاده و یا عدم استفاده فضا توسط شهروندان میگردد. در شهر تبریز نیز به واسطه زمستانهای سرد و تابستانهای
گرمی که در چند سال اخیر شاهد آن هستیم این مقوله حائز اهمیت است. رویکرد شهرسازی بیوفیلیک از جمله
رویکردهای جدیدی است که میتوان از راهکارهای آن در جهت بهبود آسایش حرارتی بهره برد. پژوهش حاضر با هدف
بررسی آسایش حرارتی در رویکرد بیوفیلیک با نمونه مطالعاتی: دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
به عنوان فضایی که برخی از مولفههای رویکرد بیوفیلیک را داراست انجام پذیرفته است. در این مقاله ابتدا به مبانی نظری
پژوهش شامل: آسایش حرارتی» طراحی بیوفیلیک و توجه به مفهوم آسایش حرارتی در رویکرد بیوفیلیک آورده شده و
سپس به اندازهگیری دما و رطوبت به عنوان دو پارامتر آسایش حرارتی به کمک دیتالاگر در ۶ حیاط دانشکده پرداخته شده
است. از نتایج پژوهش حاضر میتوان به موارد زیر اشاره کرد: حیاط جبهه جنوبی ساختمان صدقیانی در طی روز جزء
گرمترینها و طی شب جزء خنکترین هاست که دلیل آن را میتوان ابعاد وسیع حیاط به نسبت حیاطهای دیگر و
محصوریت کمتر» پوشش گیاهی با تراکم کمتر و تبادل تابشی زیاد با آسمان دانست. حیاط جبهه شمالی ساختمان بهنام
در طی روز جزء خنکترین حیاطهاست. سرمایش تبخیری در این حیاط زیاد بوده که موجب پایین آمدن دما و بالا رفتن
رطوبت شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که در حیاطهایی با رعایت مناسبتر و بهتر معیارهای عناصر طراحی
بیوفیلیک» آسایش حرارتی بیشتری وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضرء در طراحی محوطهها و فضاهای شهری
در شهرهای دیگر کشور میتوان از این رویکرد بهره برد تا اسایش حرارتی و به تبع آن کارایی فضاهای شهری را افزایش
داد.
ملخص الجهاز:
واکاوي آسايش حرارتي در رويکرد بيوفيليک ؛ نمونه مطالعاتي : دانشکده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر اسلامي تبريز* تاريخ دريافت : ١٤٠٢/٠٣/١٦ فرزانه نادري ١، پريسا قبادي٢، آيدا ملکي٣* تاريخ پذيرش : ١٤٠٢/٠٣/٢٨ کد مقاله : ٢١٦٦٥ چکيده آسايش حرارتي موضوعي است که امروزه در فضاهاي شهري و خرداقليم ها از اهميت ويژه اي برخوردار است ، زيرا موجب استفاده و يا عدم استفاده فضا توسط شهروندان مي گردد.
پژوهش حاضر با هدف بررسي آسايش حرارتي در رويکرد بيوفيليک با نمونه مطالعاتي : دانشکده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر اسلامي تبريز به عنوان فضايي که برخي از مولفه هاي رويکرد بيوفيليک را داراست انجام پذيرفته است .
واژگان کليدي: آسايش حرارتي ، بيوفيليک ، تبريز، فضاي باز *- اين مقاله مستخرج از پايان نامه کارشناسي ارشد با عنوان «بررسي چگونگي بهبود آسايش حرارتي و ارتقا کيفيت هواي فضاهاي باز مجتمع هاي مسکوني ، مورد مطالعه شهر تبريز» است که با راهنمايي دکتر آيدا ملکي در دانشگاه هنر اسلامي تبريز انجام گرفته است .
از اين رو بايستي در طراحي و برنامه ريزي منظر فضاهاي شهري براساس مولفه هاي بيوفيليک به بحث جزاير گرمايي، آسايش حرارتي و استفاده از سوخت هاي طبيعي در راستاي کاهش مصرف انرژي ، توجه ويژه اي مبذول داشت .
در اين پژوهش ، حياط ها و محوطه پيراموني ساختمان هاي دانشکده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر تبريز به عنوان نمونه اي از طراحي بيوفيليک مورد بررسي قرار گرفت اما در شهر تبريز ميتوان ، با توجه به سرانه کم فضاي سبز، فضاهاي شهري ديگري طراحي و يا احيا کرد که به آسايش حرارتي شهروندان کمک کرده و موجب استقبال و استفاده شهروندان از اين فضاها شود.