جمشید لایق، پیشکسوت تئاتر ایران هنرستان هنرپیشگی شاهین سرکیسیان گروه تئاتر ملی محادثة ومقابلة

"او خیال می‌کرد باآکتورهای باتجربه و حرفه‌ای روبه‌روست‌که تربیت‌شده و وظیفه‌شناس هستند و یا اوخود آنها را تربیت کرده و به کلی مطیع اوخواهند بود؛ اما درحقیقت ما از طیفها وطبقات مختلف اجتماع در سالهای دهه سی‌بودیم و بعضی از ما تازه از مدرسه‌فارغ‌التحصیل شده بودیم و نمی‌دانستیم که‌باید چگونه تئاتر را در واقعیت و یا واقعیت‌را در تئاتر جست و یا واقعیت اصلا چه چیزاست؟ و واقعیت تئاتر چیست؟ اشتباه بزرگ دیگر سرکیسیان درشناخت افرادی بود که اجتماع اطراف او راتشکیل می‌دادند و او از آنها توقع کارهای‌خارق‌العاده داشت و خودش هم آن قدرت وتوانایی را نداشت که همه ما را مطیع خودسازد و از طرف دیگر عملا او چیزی از خودبرای کار تئاتر به ما نشان نداده بود که لااقل‌آن چیزها ما را مجذوب خود کند و نیز ازجهت دیگر، او قدرت، کاردانی، زرنگی وسیاست آن را نداشت که خود و دیگران را ازراهی که ناخودآگاه رفته بودند، بازگرداند واین یکی دیگر از عواملی بود که‌ازهم‌گسیختگی و بی‌نظمی بیش از اندازه‌کار آن جمع را باعث شده بود. البته در اینجا با پافشاری و مقاومتهای‌بسیار شدید سرکیسیان روبه‌رو شدیم؛ چراکه او علاقه زیادی به دیدن اجرای‌نمایشنامه «جنوب» در روی صحنه داشت وبالاخره تسلیم نظریات جمع و همکاران خودشد و یک واقعیت تلخ را دید؛ اما با این شرطکه به جای نمایشنامه «جنوب»، یک‌نمایشنامه ملی انتخاب شود، سرکیسیان‌سالها بود که با «صادق هدایت» دوست بودو روحیه او را نیز خوب می‌شناخت و به اوخیلی احترام می‌گذاشت."