خلاصة:
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل همیارانة تعارض‌های بین‌فردی بر صلاحیت اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش‌آموزان پسر دارای نشانه‌های قلدری انجام شد. این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دورة پیگیری دو ماهه و جامعة آماری دانش‌آموزان پسر دارای نشانه‌های قلدری دورة متوسطهة اول شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ بود. ۴۰ دانش آموزان با نشانه‌های قلدری با روش چندمرحله‌ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند و به سه مقیاس قلدری (اسپلیج و هولتء ۲۰۰۱) پرسشنامه صلاحیت اجتماعی (فلنرء لیاس و فیلیپ» (۱۹۹۰) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی (کینگ و آمونزء ۱۹۹۰) پاسخ دادند. پیش از شروع مداخله»ء پیش‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد سپس گروه آزمایشی به مدت ٩ هفته تحت آموزش مهارت حل همیارانة تعارض‌های بین‌فردی قرار گرفتء اما گروه گواهء مداخله‌ای دریافت نکرد و در پایان» از هر دو گروه پس‌آزمون و بعد از گذشت دو ماه از هر دو گروه آزمون پیگیری به‌عمل آمد. نتایج تحلیل واریانس آمیخته نشان داد آموزش مهارت حل همیارانة تعارض‌ها بین‌فردی بر صلاحیت اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش‌آموزان پسر دارای نشانه‌های قلدری به‌طور معناداری اثر دارد. این اثرها در مرحله پیگیری نیز تداوم داشت. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت آموزش مهارت حل همیارانة تعارض‌ها بین‌فردی با بهره‌گیری از فنونی مانند مهات حل مسئله و برگزیدن معیارهای منطقی و تعهد برای رسیدن به این معیارهاء به عنوان روشی کارآمد برای بهبود صلاحیت اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش‌آموزان پسر دارای نشانه‌های قلدری سودمند است.
his study aimed to determine the efficacy of training collaborative interpersonal conflict resolution skills on social competence and
emotional expressiveness in male students with signs of bullying. It was a quasi-experimental study with a pretest, posttest, control
group, and two-month follow-up period. The sample consisted of male students with signs of bullying in the first secondary school of
Yasouj in the academic year 2018-19. The research participants included 40 students with signs of bullying who were selected through a multistage
random sampling method and randomly accommodated into experimental and control groups (each group of 20 students) and completed
the Illinois Bullying Scale (Espelage & Holt, 2001), Social Competence Questionnaire (Felner, Lease & Philips, 1990), and Emotional Expression
Questionnaire (King & Emmons, 1990). The pretest was administered to two groups before starting the intervention; afterward, the experimental
group was under training in collaborative interpersonal conflict solution skills for nine weeks, although the control group did not receive any intervention.
At the end of the intervention, both groups were taken the post-test and the follow-up test was too taken two months after the posttest.
The results showed that training in collaborative interpersonal conflict resolution has a significant effect on social competence and emotional
expressiveness in male students with signs of bullying. These effects continued at the follow-up stage. The findings of the present study implied
that training collaborative interpersonal conflict resolution skills can be used as an efficient method to improve social competence and emotional
expressiveness in male students with the signs of bullying through employing techniques such as problem-solving skill and choosing rational
criteria and commitment to reach these criteria.
(
, 
, 
)
