خلاصة:
پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که با هدف تعیین رابطه شایستگی اجتماعی-هیجانی با تاب‌آوری تحصیلی، با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و امیدواری تحصیلی در نمونه‌ای از دانش‌آموزان ایرانی اجرا شد. در این پژوهش 283 نفر دانش‌آموز رشته علوم انسانی به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامه‌های شایستگی اجتماعی-هیجانی (زو و ای، 2012)، تاب‌آوری تحصیلی کاسیدی (2016) خودکارآمدی تحصیلی (جمالی و همکاران، 2013) و امیدواری اشنایدر(2000) اندازه گیری شدند. تحلیل آماری داده‌ها به کمک نرم‌افزار AMOS و با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد مدل نظری با داده‌ها برازش مطلوب دارد. به علاوه بین شایستگی اجتماعی-هیجانی با تاب‌آوری (36/0=r)، خودکارآمدی تحصیلی (53/0=r) و امیدواری (47/0=r) با تاب‌آوری تحصیلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و امیدواری نیز در رابطه بین این دو متغیر تایید شد. چشم-انداز این پژوهش ایجاد زمینه برای انجام تحقیقات آزمایشی در راستای متغیرهای پژوهش است تا اثربخشی مداخلات مبتنی بر شایستگی اجتماعی-هیجانی بر تاب‌آوری تحصیلی با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیل کننده مورد بررسی قرار گیرد.
The current research was correlational research and the aim of this study was to determine the relationship between social-emotional competence and academic resilience, considering the mediating role of academic self-efficacy and hope in a sample of Iranian students. In this study, 283 humanities science students were selected by cluster random sampling. The variables were measured using the questionnaires of social-emotional competence (Zoe and E, 2012), Cassidy academic resilience (2016), academic self-efficacy (Jamali et al., 2013) and Schneider hope (2000). Statistical analysis of data was performed using AMOS software and path analysis method. The results of path analysis showed that the theoretical model has a good fit with the data. In addition, there is a significant positive relationship between social-emotional competence with resilience (r = 0.36), academic self-efficacy (r = 0.53) and hope (r = 0.47) with academic resilience. The mediating role of academic self-efficacy and hope in the relationship between these two variables was also confirmed. The perspective of this study is to create a basis for experimental research in line with research variables to examine the effectiveness of interventions based on social-emotional competence on academic resilience by considering the moderating variables.
(
, 
, 
)
