خلاصة:
ﻫﺪف: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف واﮐﺎوی اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﻧﻘﺶ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﻠﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت ورزﺷﮑﺎران و داوران ﻧﺨﺒﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد.
روش ﺷﻨﺎﺳﯽ: ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری در ﺑﺨﺶ ﮐﯿﻔﯽ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﺣﻮزه ورزش ﻧﺨﺒﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. در ﺑﺨﺶ ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺰ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺷﺎﻣﻞ ورزﺷﮑﺎران ﻧﺨﺒﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد 192 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ اﺑﺰاری ﮐﻪ ﺟﻬﺖ ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻋﺒﺎرﺗﺴﺖ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ، در ﺑﺨﺶ اول ﭘﮋوﻫﺶ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ و در ﺑﺨﺶ دوم دادهﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺑﺰار) ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ (ﺗﻬﯿﻪ و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻖ از روش ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار ﭘﯽالاس اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ.
ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﻋﻮاﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻬﺎﺟﺮت ورزﺷﮑﺎران ﻧﺨﺒﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ، ﺷﺎﻣﻞ اﻋﺘﻤﺎد، ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺴﻬﯿﻞﮔﺮ، ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی زﻣﯿﻨﻪای، ارﺗﻘﺎی ﮐﯿﻔﯽ، درک ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ، ﭘﺬﯾﺮش ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﻋﻮاﻣﻞ ﻋﻠﯽ، زﻣﯿﻨﻪ ای، ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎ، ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﮔﺮ، راﻫﺒﺮدﻫﺎ و ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﺷﺪﻧﺪ.
ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺨﺶ ﮐﻤﯽ ﻧﺸﺎن داد ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ دارای ﺿﺮﯾﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎداری ﻫﺴﺘﻨﺪ. از اﯾﻦ رو ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد در ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻬﺎﺟﺮت ورزﺷﮑﺎران اوﻟﯿﻦ اﻗﺪام اﻋﺘﻤﺎدﺳﺎزی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در راس ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻗﺪاﻣﺎت ﻗﺮار ﮔﯿﺮد و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ رﮐﻦ اﯾﻦ اﻗﺪام ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ در ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﺳﺖ.
ملخص الجهاز:
2- ضرورت پژوهش گرچه فقدان احساس دلبستگی نسبت به مملکت، عاملی در ایجاد یأس و خودباختگی ملی در بین مردم یک جامعه است و بیانگیزگی احزابِ سیاسی عدم مشارکت فعال مردم و سیاستهای خارجی منفعلانه را به دنبال دارد؛ اما عمومیت پیدا کردن غرورِ کاذب نسبت به مملکت، در بین افراد یک جامعه، نیز میتواند منجر به شکلگیری گرایشهای ناسیونالیستی و شوونیستی شود و به گسترش جنگطلبیِ کشورها و بیگانه هراسی آنها دامن زند.
در موقعیتِ کنونی و شرایط حساس ایران در جامعۀ جهانی، خودباوری و دلبستگیِ ملیِ مثبت ایرانیان بدون داشتن دیدی تعصبآمیز به همراه شناخت ظرفیتها و نقایص موجود و همچنین تلاش در جهت مرتفع ساختن آنها، کمک میکند تا ضمن احترام گذاشتن به نهادها و قوانین سیاسی و اجتماعی کشور و ارزیابی صحیح و منطقی از آنها با ایجاد پیوندی عاطفی نسبت به موقعیتهای ویژۀ ملی زمینهای فراهم شود تا بتوان با تکیه بر استعدادها و تواناییهای بومی و منابع در اختیار، نیازها ونیز دستیابی به خواستهها و آرمانهای پیش رو برآورده شود.
برخی از نظریهپردازان معتقدند که دلبستگیِ درون گروهی و در سطح وسیعتر دلبستگی به ملت به وجود آورندۀ غروری است که الزاماً با نفی سایر برونگروهها و دیدگاه خصمانه نسبت به آنها و برتر دانستن گروه و ملت خودی همراه است، بنابراین دلبستگی ملی تنها میتواند در شکلی ناسیونالیستی - با تعریف مطرح شده در این مقاله- تجلی پیدا کند.
در مقابل، برخی نیز در ضمن انتقاد به دیدگاههای یک جانبۀ نظریهپردازان ناسیونالیستی، معتقدند که دلبستگی ملی جنبۀ دیگری هم دارد، اما مورد غفلت واقع شده است و زمان بحث از ناسیونالیسم گذشته و در دنیای دموکراتیک مدرن، کشورها به سمت میهن دوستی- با تعریف مطرح شده در این مقاله -میل پیداکردهاند.