خلاصة:
از جمله مساثل مهمی که از دیرباز معرکهی آرای اصولیون شیعه و اهل سنت قرار گرفته» مسئلهی دلالت
صیغهی امر بر مره یا تکرار است. مره به معنای امتئال یکباره و تکرار به معنای عدم کفایت یکبار
امتثال و نیاز به اتیان مداوم است. در مسئله مذکور چهار قول مختلف وجود دارد؛ عدهای قائل به دلالت
صیغه امر به مره شدهاند و در مقابل برخی قول به دلالت صیغهی امر بر تکرار را برگزیدهاند. گروهی هم
قائل به اشتراک صیغه امر در هر دو معنا شدهاند. اما از نظر علامه حلی صیغه امر بر هیچ کدام از مره یا
تکرار دلالتی نداردء بلکه تنها بر قدر مشترک از مره و تکرار دلالت دارد. نگارنده بعد از اثبات طرافت و
ایتکاری بودن نظریهی علامه» به ذکر مستندات اقوال و بررسی آنها پرداخته و در نهایت نظر علامه را به
عنوان نقطه عطفی در مسئله قلمداد کرده است. همچنین با ذکر شواهدی از کلام اصولیون پس از علامه
مشخص شده که نظریه ایشان توسط اصولیون پذیرفته شده است و شهرت حاصل شده در مسئله»
برگرفته از آرای علامه حلی است. مقاله پیش رو با رویکرد توصیفی علاوه بر ذکر اقوال متعدد و نقد
آنهاء به بیان نظریهی علامه حلی در مسئله و اثرگذاری آن پرداخته است.