خلاصة:
با ورود به عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات، حوزه آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تحولات اساسی شده است. امروزه مدارسی در کانون توجّه قرار گرفتهاند که با بهرهگیری از فناوری اطّلاعات و ارتباطات (فاوا)، امکان یادگیری پیوسته متربیان را فراهم میآورند و فرصتهای مناسبی را در اختیار افراد برای رشد و تجربهی زندگی قرار دهند. سواد دیجیتال به توانایی استفاده از ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی و تکنولوژی دیجیتال برای پیدا کردن، ارزیابی، ایجاد و انتقال اطلاعات می گویند که نیاز به مهارتهای فنی و همچنین شناختی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی پرورش سواد دیجیتال در آموزش و پرورش و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند برای ارتقای کیفیت و کارآیی آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار داد. از این رو پرورش و تقویت سواد دیجیتال هم در دانش آموزان و هم در معلمان در جهت بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری ضروری به نظر می رسد.
ملخص الجهاز:
سواد دیجیتال به توانایی استفاده از ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی و تکنولوژی دیجیتال برای پیدا کردن، ارزیابی، ایجاد و انتقال اطلاعات می گویند که نیاز به مهارتهای فنی و همچنین شناختی دارد.
اما با وجود کمکی که فناوریهای تکنولوژی و در رأس آن، رسانههای دیجیتالی به کسب اطلاعات و افزایش دانش و اگاهی میکنند و تاثیر مثبتی که در زندگی تمام افراد جامعه دارند، اثرات منفی و زیانباری نیز در این فناوری به چشم میخورد که اگر افراد از مهارت و سواد کافی برای استفاده از این رسانههای دیجیتالی بیبهره باشند، با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد.
[6] توانایی استفاده از ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی و تکنولوژی دیجیتال برای پیدا کردن، ارزیابی، ایجاد و انتقال اطلاعات سواد دیجیتال میباشد، که نیاز به مهارتهای فنی و همچنین شناختی دارد.
کاهش فاصله بین توانمندی های دانش آموزان و خدمات آموزش و پرورش استفاده از تجارب بین المللی افزایش سرعت انتقال یادگیری و بازدهی جلوگیری از اعمال نظرهای سلیقه ای معلمان [12] سواد دیجیتال در تعریف گذشته سواد به معنی توانایی نوشتن و خواندن بود اما امروزه یونسکو تعریف جدیدی برای سواد اعلام کرده است.