چون پرده برافتد! تاملی برظاهرسازی به عنوان الگوی رفتاری بعضی از مدیران مقالة

«ظاهرسازی» رفتاری است که محدودیت مکانی و زمانی ندارد. با این همه می‌توان برای درک آن هم به سراغ دلایل فرهنگی رفت و هم به تحلیل‌های شخصیتی پرداخت. به عبارت دیگر، علاوه بر آنکه در «ظاهرسازی» بن مایه‌های درونی و شخصی می‌توانند نقش داشته باشند، گاهی در بروز آن ارز شها و عاد تهای فرهنگی نقش پررن گتری دارند. فرهنگ می‌تواند با تایید مستقیم و غیرمستقیم ظاهرسازی، افراد بیشتری را به سمت رفتارهای مبتنی بر فریب و ریا سوق دهد. «ظاهرسازی» از منظر ارز شهای انسانی رفتاری نامناسب محسوب می‌شود، اما وقتی از زاویة مدیریتی با آن مواجه می‌شویم، می‌تواند رفتاری بسیار مخرب و خطرناک هم باشد. کسی که با ظاهرسازی به مدیریت م یرسد، مدیری که با ظاهرسازی مدیریتش را حفظ می‌کند و مدیریتی که پشت ظاهرسازی مخفی می‌شود، خطری پنهان است که بنیا ن‌های سازمان را تهدید می‌کند. ظاهرسازی برای سازمان تبعاتی دارد که به طور معمول آشکار نیست، ولی زمانی که پرده‌ها برمی افتند، همه یا بخشی از سازمان دچار تنش و گاهی فروپاشی می‌شود.