خلاصة:
دلالت‌های لایه‌ای و چندگانه اصطلاحات و نمادهای عرفانی، سبب گردیده تا شاعران معاصر عربی برای بیان اندیشه‌های و دغدغه‌های زمانه خویش از زبان عرفان بهره‌جویند تا ضمن غنا بخشیدن به آثار خویش، مخاطب را در دریافت مفاهیم و پیام‌ها دچار چالش و کنکاش ذهنی نمایند تا از این رهگذر، تأمل دوچندان در آثار آنان کرده و به رمزگشایی از اندیشه صاحبانش همت‌کنند. عبدالله الصیخان یکی از شاعران معاصر سعودی است که با تأمل در آثار او می‌توان ردپای مضامین عرفانی را مشاهده‌نمود و کاربست زبان عرفان و تصوف در سروده‌هایش رنگ بدیعی به شعرش بخشیده است. وی در سروده (کیف صعد ابن الصحراء الی الشمس) به بیان برخی مضامین و اصطلاحات عرفانی پرداخته‌است. این مقاله برآن است تا با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی مضامین و مفاهیم عرفانی در این سروده بپردازد. شاعر مضامین عرفانی را در جهت بیان افکار و اندیشه‌های خود به‌کاربرده‌است ابن الصحراء در این سروده نماد یک انسان بدوی است که به‌دنبال کشف حقیقت و معرفت و کمال و به دنبال سیرعرفانی است یا اینکه او نماد خود شاعر است که سفر خود را از زمین به سوی آسمان آغازکرده‌است تا به خورشید دست‌یابد. او می‌کوشد تا با پشت سرگذاشتن مراحل عرفانی به تجلی‌گاه حق دست‌یابد و با فراخوانی شخصیت ابن صحرا برآنست تا پوشیده و در پرتو این مضامین آرا و اندیشه‌های خود را بیان‌کند.
The layered and multiple meanings of mystical terms and symbols have caused contemporary Arabic poets to use the language of mysticism to express the thoughts and concerns of their time, while enriching their works and challenging the audience in receiving concepts and messages. In this way, they should reflect on their works twice and try to decipher the thoughts of their owners. Abdullah al-Sikhan is one of the contemporary Saudi poets whose works can be traced by reflecting on mystical themes, and the use of the language of mysticism and Sufism in his poems has given a novel color to his poetry. He has expressed some mystical themes and terms in the ode (How ascended Ibn al-Sahra to the Sun). This article intends to study the mystical themes and concepts in this poem by descriptive-analytical method. The poet has used mystical themes to express his thoughts and ideas. Ibn al-Sahra in this poem is a symbol of a primitive man who seeks to discover truth and knowledge and the earth to the sky to reach the sun. He tries to reach the manifestation of truth by leaving behind the mystical stages perfection and seeks a mystical journey, or he is the symbol of the poet himself who travels. He has started from and by summoning the character of Ibn Sahra, he tries to cover it up in the face of these themes and ideas.
(
, 
, 
)
