خلاصة:
پدرو آلمودوار فیلمساز شاخص و پیشرو سینمای نوین اسپانیا است که در مجموع فیلم‌هایش سبک خاص و بیان ویژۀ زیباشناختی مخصوص خود را داراست. آلمودوار بارها به تأثیر پذیرفتن از منابع گوناگون اذعان کرده است؛ سینما، تلویزیون، نقاشی و ادبیات از جمله مراجعی به شمار می‌آیند که فیلمساز در خلق آثار خود از آنها بهره برده است. در این میان متون سینمایی از جایگاه والایی در آثار وی برخوردار است؛ او از جمله کارگردانانی است که در آثارش امتزاجی از این متون متنوع مشاهده می‌شود. مطالعۀ بینامتنیت از آنگونه مباحثی است که پیرامون آثار این فیلمساز اسپانیایی قابلیت تحقیق و تفحص دارد. هدف تحقیق پیش رو مطالعۀ بینامتنیت و با طرح این پرسش بوده است که «فیلمهای پدرو آلمودوار چگونه بر اساس روابط بینامتنی با متون سینمایی مختلف شکل گرفته‌اند؟» برای پاسخ به این پرسش از روش توصیفی-تحلیلی و همچنین تطبیقی استفاده شده و برای تحلیل و پی‌جویی این روابط و طبقه‌بندی آنها به نظریۀ بینامتنیت ژرار ژنت تکیه شده است. فیلمهای بلند آلمودوار که به لحاظ زمان ساخت مربوط به دهۀ میلادی 1980 به بعد هستند و آثار برجستۀ فیلمساز را شامل می‌شوند، به عنوان جامعۀ آماری انتخاب شده‌اند. یافته‌های پژوهش مبین آن است که متن‌های متعدد سینمایی که در آثار آلمودوار به آنها اشاره شده است، اعم از پاره‌متن‌های سینمایی، اسامی و عناوین متون تحت قالب پیرامتن‌ها و اشارات سینمایی ایماگونه از منظر نظریۀ بینامتنیت ژنت بمثابۀ نقل‌قول‌های تصویری، ارجاعات سینمایی و تلمیحات بینامؤلفی و درون مؤلفی هستند که اساساً در سینمای فیلمساز علاوه بر کارکرد سادۀ آن عملکردی استعاری دارند.
Pedro Almodóvar is a renowned and influential director in contemporary Spanish cinema whose works have a unique style and aesthetic presentation. Almodóvar has frequently stated that his films are inspired by various sources. This Spanish director drew inspiration for his works from various movies, tv programs, paintings, and literary works. Meanwhile, film references and scripts play an important role in his works, and he is one of the directors whose works incorporate a combination of such texts. Thus, “intertextuality” is one of the topics that can be properly examined in this Spanish filmmaker's works. This research investigates intertextuality in Almodóvar's works and answers the following question: “How are Pedro Almodóvar’s films created through their intertextual links with other films?” A descriptive-analytical method and comparative method were used to address this question. In addition, Gérard Genette’s theory of intertextuality has been used to analyze and categorize such intertextual relationships. This research’s statistical population consists of Almodóvar’s feature-length films produced during the 1980s, which are regarded as his most renowned works. The results demonstrate that the various cinematic texts mentioned by Almodóvar, such as cinematic excerpts, script titles, and cinematic allusions, within Genette’s theory take on the roles of paratexts, quotations, cinematic references, and inter- and intra-authorial allusions, which, in addition to their conventional functions, have a metaphorical function.
(
, 
, 
)
