خلاصة:
رنج حیوانی و مسئله شر به تازگی به عنوان چالشی برای خداباوری، بسیار موردتوجه قرار گرفته است. کلتز با نگرشی نوتومیستی در صدد پاسخگویی به این مسئله است. این مقاله بررسی و ارزیابی دفاعیه کلتز را به عهده دارد. کلتز هم‌چون آکویناس، احساسات ناخوشایند چون درد، غم، ترس و ناامیدی را شر تلقی نمی‌کند بلکه آن‌ها را فرایندهای فیزیولوژیکی خوبی می‌داند که برای حیوانات مفیدند. همین‌طور، وی با بررسی عقلانیت و نشانه‌های خودآگاهی چون فراشناخت، حافظه رویدادی و نظریه ذهن از مسیر برخی تحقیقات علمی درصدد است نشان دهد که عقلانیت و خودآگاهی حیوانات محل تردید است و از آن‌جایی که توانایی‌هایی شناختی با توانایی ادراک درد و رنج رابطه مستقیمی دارد، لذا ادراک درد و رنج در حیوانات نیز محل تشکیک است، براساس نگرش نوتومیستی کلتز، حیوانات، صرفا از قوه وهم برخوردارند که سبب می‌شود آن‌ها، استنتاج تجربی را شبیه‌سازی کنند. اما اگر حیوانات از خودآگاهی برخوردار باشند، می‌توان حشر و زندگی ابدی را در مورد آن‌ها نیز مطرح ساخت. شبهات دیگری، چون ماهیت عبث بودن برخی از دردها مثل سندرم درد مزمن، نیز مطرح است. کلتز به این شبهات بر اساس هدف خداوند برای جهان آفرینش، محدودیت‌های موجود در عالم و پیام اخلاقی که این‌گونه دردها با خویش به ارمغان می‌آورند، پاسخ می‌دهد. در ادامه به نقد برخی از نظرات کلتز پرداخته و نشان داده می‌شود که وجود حافظه رویدادی و قابلیت مفهوم‌سازی در حیوانات در برخی آزمایشات، به اثبات رسیده است، بنابراین دیدگاه او درباره انکار درد و رنج حیوانی، توفیق چندانی به دست نخواهد آورد. به نظر می‌رسد کلتز با اتکای بیشتر بر بخش‌های دیگر تئودیسه‌اش نظیر هدف خداوند برای آفرینش جهان، فواید درد و رنج برای مخلوقات زمینی، حیات پس از مرگ حیوانات و جبران درد و رنج‌های آنان توسط خداوند، موفقیت بیشتری را حاصل خواهد کرد.
Animal suffering and the problem of evil have recently received much attention as a challenge to theism, Keltz seeks to answer this problem with a Neo-Thomistic perspective. This paper examines and evaluates Keltz's defense. In explaining Keltz's view, it is important to note that he, like Aquinas, does not consider unpleasant emotions such as pain, sadness, fear, and despair as evil, but considers them as good physiological processes that are beneficial for animals. likewise, by examining rationality and signs of self-awareness such as metacognition, episodic memory, and theory of mind through scientific researches, Keltz seeks to show that rationality and animal self-awareness is questionable and since cognitive abilities have a direct relationship with the perception of pain and suffering, therefore, the perception of pain and suffering in animals is also a source of doubt. According to Keltz, animals have only the estimative power that causes them to resemble empirical induction. Even if some animal species have self-awareness, the resurrection of the dead and eternal life can be conceivable for them. Objectors might also emphasize the seemingly pointless nature of conditions like chronic pain syndrome in animals. Keltz responds to them based on God's purpose for the universe, the limitations of the universe, and the moral message that such pains bring about. In the following, Keltz's views are evaluated, and argued that episodic memory and the ability of simple conceptualization in some species have been proven in some experiments. Therefore, his approach toward denying animal pain and suffering will not achieve much success, it seems by relying on other parts of his theodicy, such as God's purpose for creating the world, the benefits of pain and suffering for earthly creatures, the resurrection of the dead and divine compensation, Keltz will achieve more success.
(
, 
, 
)
