مدل‌سازی انتشار و پخش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه مسافربری بیهقی تهران مقالة

اهداف: هدف از این پژوهش سنجش دی‌اکسید نیتروژن در پایانه بیهقی تهران و مدل‌سازی انتشار این آلاینده‌ بود. روش‌شناسی: در ۳ ایستگاه منتخب، نمونه‌برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و ۳ بار در روز انجام گرفت. برای نمونه‌برداری از متد شماره ۶۰۰۴ NIOSH و روش سالتزمن به کمک ایمپینجر و محلول جاذب سالتزمن با دبی ۲/۰لیتربردقیقه استفاده شد و سپس با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر غلظت این آلاینده تعیین شد. به‌منظور مدل‌سازی از نرم‌افزار Austal view, version ۷ استفاده شد. یافته‌ها: در هر دو سناریو در مورد پراکنش یک‌ساعته، غلظت آلاینده در ابتدا زیاد بود و در ادامه به دلیل شرایط جوی و شیمی آلاینده، غلظت آلاینده کاهش یافت؛ به‌ویژه در جهت غربی. ولی در ۳ جهت جنوبی، شمالی و غربی از فاصله حداکثر ۳۰۰متری، غلظت آلاینده بسیار کاهش یافت. میزان آلاینده از سمت غربی بسیار سریع‌تر کاهش یافت و محدوده آلودگی بیشتر به سمت شرق ادامه داشت. بر اساس استاندارد ملی کیفیت هوای محیطی آمریکا و استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میزان مجاز این آلاینده در میانگین یک‌ساعته به‌ترتیب ppb۱۰۰ و ppb۲۰۰ است که بر این مبنا هیچ محدوده‌ای فراتر از استانداردها نبود. نتیجه‌گیری: در صورت پیاده‌سازی سناریوی کاهش آلاینده، میزان دی‌اکسید نیتروژن تولیدشده تا فاصله یک کیلومتری پایانه مسافربری بیهقی به کمتر از حد مجاز کاهش می‌یابد.

Aims: The objective of this research is to measure nitrogen dioxide in Beyhaqi Terminal of Tehran and model the release of this pollutant. Methodology: In 3 selected stations, sampling was done once a month during the year and three days a month and 3 times a day. For sampling, NIOSH method No. 6004 and Saltzman method were used with the help of Impinger and Saltzman absorbent solution with a flow rate of 0.2 L/min and then the concentration of this pollutant was determined using a spectrophotometer. Austal view, version 7 software was used for modeling. Findings: In both scenarios regarding the one-hour distribution, the pollutant concentration is high at the beginning, and then due to atmospheric conditions and pollutant chemistry, the pollutant concentration decreases, especially in the western direction, but in 3 directions, south, north, and west, from a maximum distance of 300 meters. , the pollutant concentration is greatly reduced. Of course, it decreases much faster from the western side, and the pollution zone continues more towards the east. According to the American National Ambient Air Quality Standard (NAAQS), the allowable amount of this pollutant in a 1-hour average is 100 ppb, no area is in this zone. Also, according to the standard of the World Health Organization, the hourly limit of this pollutant is 200 ppb, and on this basis, there is no limit beyond the standard. Conclusion: By using management and engineering solutions such as reducing the stopping time of cars, not turning on in place and using exhaust absorbent filters, it is possible to reduce pollutant emissions.