خلاصة:
هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روانشناسی مثبت بر خودشفقتی و قدردانی در بین زوجین دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر تهران که در سال 1400 به مراکز مشاوره تهران (کلینیک تارا شعبه 1 و 2 و کلینیک بهجو) مراجعه کرده بودند (184 زوج) بودند که از میان آنها 30 زوج با شرط دارا بودن شرایط پژوهش و تمایل به شرکت در پژوهش به روش نمونه‌گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه و در هر گروه 15 زوج، گمارده شدند. برای مداخلات درمانی روانشناسی مثبت از پروتکل رشید و سلیگمن شامل 10جلسه 90 دقیقه‌ای (2013) استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه خودشفتقی نف (2003) و پرسشنامه قدردانی مک کلایف (2002) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS- V26 تحلیل شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که در مرحله پس‌آزمون، تفاوت معنا‌داری بین گروه آزمایش با گروه گواه وجود دارد (001/0>P) و روش مداخله‌ای می‌تواند بر خودشفقتی (14/ 32 = F، 001/ 0 > P) و قدردانی زوجین (64/ 7 = F، 001/ 0 > P) درگیر، اثربخش واقع گردند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان بیان کرد که روانشناسی مثبت به عنوان یک روش درمانی موثر می‌تواند در بهبود، خودشفقتی و قدردانی و به تبع آن کاهش مشکلات زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرد و به روانشناسان و متخصصان زوج درمانی توصیه میشود از این روش درمانی برای بهبود روابط بین زوجین استفاده کنند
Aim: The aim of this research was the effectiveness of positive psychology on self-compassion and gratitude among couples with marital conflicts. Method: This research was practical in terms of purpose, and in terms of data collection, it was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of the research included couples with marital problems in Tehran who had referred to Tehran counseling centers (Tara Clinic Branches 1 and 2 and Behjo Clinic) in 2022 (184 couples), among them 30 couples with the condition of having the conditions of the research. and willingness to participate in the research were selected and randomly assigned to an experimental group and a control group and 15 couples in each group. Rashid and Seligman's protocol including 10 sessions of 90 minutes (2013) was used for positive psychology therapeutic interventions. The research tools included the Neff Self-Deprecation Questionnaire (2003) and the McCliffe Appreciation Questionnaire (2002). The data was analyzed using analysis of covariance using SPSS-V26 software. Results: The findings showed that in the post-test stage, there is a significant difference between the experimental group and the control group (PConclusion: According to the results of the research, it can be stated that positive psychology as an effective treatment method can be used to improve, self-compassion and gratitude and consequently reduce the marital problems of couples, and it is recommended to psychologists and couple therapy specialists to use this treatment method for Use to improve relationships between couples
ملخص الجهاز:
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان بیان کرد که روانشناسی مثبت به عنوان یک روش درمانی موثر می‌تواند در بهبود، خودشفقتی و قدردانی و به تبع آن کاهش مشکلات زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرد و به روانشناسان و متخصصان زوج درمانی توصیه میشود از این روش درمانی برای بهبود روابط بین زوجین استفاده کنند چکیده کلیدواژه ها: .
تحقیقات نشان داده است که قدردانی اثرات مثبت متعددی بر سلامت روان افراد دارد و موجب تثبیت و تقویت روابط فرد با دیگران میشود، احساس و ابراز قدردانی در زوج ها با افزایش ثبات رابطه ، موجب کاهش درگیری در تعارضات زناشویی میشود.
از میان روش های مداخله ای موجود که میتوانند به منظور حل تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار گیرند، در این پژوهش از روش روانشناسی مثبت جهت بهبود دوباره خودشفقتی و قدردانی در کاستن از تعارضات زناشویی استفاده شده است .
Gratitude تغییر الگوهای ناسازگار افکار و رفتار تمرکز میکنند (پناهی و همکاران ، ٢٠١٧)، بنابراین روانشناسی مثبت به عنوان یک رویکرد منبع محور با هدف استفاده از منابع شخصی و اجتماعی افراد برای ترویج تغییرات درمانی شناخته میشود (والش ، کاسیدی و پرایب ، ٢٠١٧).
بخشی پور (١٣٩٩) نیز در پژوهشی با هدف اثربخشی طرح واره درمانی با رویکرد مثبت گرا در روابط اجتماعی و رضایت زناشویی زوجین به این نتایج دست یافتند که آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی، رابطه معنی داری را نشان داده است .
(
, 
, 
)
