خلاصة:
به علت افزایش گردش گری در دنیا، به ویژه در مناطق آسیایی، ما نیازمند به تفریحات و امکاناتی در ایام تعطیلات در این مناطق ساحلی می باشیم. افزایش ورود گردش گران منجر به فشار بیش از حد بر بخش منابع محیطی ساحلی گشته است. مطالعات گوناگون انجام گرفته در این موضوع نشان می دهد که گردش گری بی برنامه و ناهماهنگ در مناطق آسیایی- اقیانوسیه منجر به تنزل منابع محیطی ساحلی می گردد که به نوبه خود توسعه پایدار در صنعت گردش گری را در دراز مدت تهدید می کند. گسترش و توسعه روز افزون گردش گری به طور اجتناب ناپذیری منجر به تنزل و فروگرایی مناطق ساحلی به علت فعالیت های گردش گران در این مناطق گشته است. بنابراین، مدیریت مناطق ساحلی یک مسئله کلیدی است که نیازمند هم کاری طراحان، تصمیم گیران ، استادان وتاجران می باشد تا بتوان حداکثر سود را در کم ترین زمان و حداقل ترین زیان وضرر را در دراز مدت به دست آورد. این مقاله تأثیر گردش گری را در هیکادوا، سریلانکا و گوا در هند که از مناطق گردش گری ساحلی مشهور در آسیا هستند، مورد مطالعه قرار می دهد. این دو منطقه، از قربانیان بی برنامگی در گردش گری ساحلی می باشند. هدف این مقاله، مشخص کردن مشکلات مدیریتی و پیدا کردن راه کار در جهت توسعه این مناطق که در معرض مشکلات زیست محیطی، اقتصادی، فرهنگی و گردش گری است می باشد.
As worldwide tourist arrivals increase, a significant share seek the pleasure of tropical beach holding particualary in the Asia/pacific Region. This leads to pressure on coastal environmental resources resulting from the attempts to accommodate increased arrivals. Various studies carried out recently have noted that unplanned and uncoordinated mass tourism in the Asia/ Pacific Region have caused degradation of coastal environmental resources which in turn threaten the sustainability of tourism in the long run. Further expansion of torism will inevitably land to further degradation and downturn of the benefits generated through tourism activities in these sites. Therefore, the need for management of coastal enviromental resources to obtain the maximum benefits in the long run with minimum harmful effects has become a key issue to be addressed by planners, policy makers, professionals, businessmen as well as academics. This papers examines the implications of tourism in relation to Hikkaduwa in Sri Lanka and Calangute in the Goa State of India which are known to be two of the most popular coastal tourism sites in Asia. These two sites also are the victims of unplanned and ad hoc development of coastal tourism. The paper aims at identifying key management issues and proposes a strategy fore the development of coastal areas which are subject to adverse ecological, enviromental, physical, economic and socio-cultural implications of tourism.
ملخص الجهاز:
گسـترش و توسعه روز افزون گردش گری به طور اجتناب ناپذیری منجر به تنزل و فروگرایی منـاطق سـاحلی بـه علـت فعالیت های گردش گران در این مناطق گشته است .
مقدمه مناطق آسیایی دارای منابع ساحلی زیادی مانند: سواحل شنی ،آب های شفاف چشم انداز بکر و صخره هـای مرجانی و ماهیان و دیگر حیوانات حیات وحش اسـت کـه توجـه گـردش گـران زیـادی را بـه ویـژه ایـام در تعطیلات به خود جلب کرده است ( اسمیت ١، ١٩٩٤).
تأثیرهای گردش گری در هیکادوا تأثیرهای نامطلوب ایجاد شده توسط گردش گری به شرح خلاصه می گردد: ١-تخریب صخره های مرجانی این عمل توسط عوامل مختلف صورت می گیرد؛ یکی از عوامل دخیل ، استفاده از قایق هایی بـا کـف شیشـه است که به وسیله گردش گران استفاده می شود تا بتوانند صخره هـای مرجـانی و ماهیـان را تماشـا کننـد.
با وجود تفاوت های مختلف در فعالیت گردش گری در دو منطقه ی هیکادوا و کالانگرت، مشکلات مدیریتی زیر به صورت مشترک در این دو نقطه یافت می شود: ١- تأثیرهای نا مساعد به وجودآمده توسط گردش گران به علت طبیعت غیر قابل کنترل در توسـعه گـردش گـری، نابسـامانی هـای زیسـتی – محیطـی، فیزیکـی و اقتصادی بر روی این مناطق تأثیر گذاشته است و محدودیت ظرفیت فیزیکی این مناطق از قبل اشباع شـده است .
- Prabhakaran Paleri, Role of the coast guard in the maritime security of India, Knowledge World, New Delhi, 2007.
- Arun Kumar Singh, coastal security in deep water, National Maritime Foundation, on January 11.
- Prabhakaran Paleri, Role of the coast guard in the maritime security of India, New Delhi, 2007.