اینشتین و اصل ماخ مقالة

نیوتن اثرات دینامیکی مشاهده شده برای اجسام شتاب‌دار (مانند فرورفتگی سطح آب در آزمایش سطل نیوتن و غیره) را ناشی از شتاب آن‌ها نسبت به فضای مطلق می‌دانست. اینشتین با دنبال کردن ایده‌های ماخ به خوبی می‌دانست که اگر بتواند بر اساس این فکر که «حرکت» امری کاملاً نسبی است، نشان دهد که اثرات لختی، در واقع، ناشی از شتاب جسم نسبت به ماده دوردست در عالم است، نه نسبت به فضای مطلق، آنگاه توانسته است مفاهیم مطلقِ نیوتنی را به کلی کنار بگذارد. اعتقاد رایجی وجود دارد مبنی بر این که نظریه نسبیت عام، دستگاه‌های مختصات ارجح (چارچوب‌های لخت) مربوط به فضا و زمان مطلق نیوتنی را کنار گذاشته است. در این نوشتار با بررسی سیر اندیشة اینشتین در تدوین نظریه نسبیت عام، صحت این ادعا تایید می‌شود که علی‌رغم تلاش اینشتین و برخلاف نام این نظریه، اصل ماخ به معنای «نسبی بودن حرکت» یا به این معنا: «منشأ اعمال نیروهای لختی، ماده موجود در عالم است، نه فضازمان مطلق»، نه در اصول‌موضوعه نظریه نسبیت عام گنجانده شده و نه از آن نتیجه می‌شود. بنابراین چنین می‌توان گفت که عناصر مطلق مانند «حرکت و سکونِ مطلق»، «شتاب مطلق»، «نیروی لختی مطلق» و «فضازمانِ مطلق» کماکان در نظریه نسبیت عام حضور دارد. با توجه به اهمیت معرفت‌شناختی اصل ماخ، تلاش برای ارائه یک نظریه فیزیکی کارآمد منطبق با این اصل همچنان ادامه دارد.

Newton considered the dynamical effects exerted upon accelerating bodies (such as the concavity of the surface of the water in Newton’s bucket experiment, etc.) to be caused by their acceleration relative to absolute space. Following Mach’s ideas, Einstein, based on the thought that all motion is relative, knew very well that if he could show that the inertial effects are actually due to the acceleration relative to distant matter instead of absolute space, then he would be able to dispose of the Newtonian concepts of absolute space and motion. There is a widespread belief that the general theory of relativity get rid of the preferred (inertial) frames corresponding to Newtonian absolute space and time. In this article, by examining Einstein’s thought process in creating the general theory of relativity, the claim: despite Einstein’s efforts and contrary to the name of the theory, Mach’s principle in the sense of “relativity of all motion” or “inertial forces are exerted by matter, not by absolute spacetime” is neither included in the principles of the general theory of relativity nor results from it, is confirmed. Therefore, the absolute elements such as “absolute rest and motion”, “absolute acceleration”, “absolute inertial forces” and “absolute spacetime” are yet essentially retained in the general theory of relativity. Due to the epistemological importance of Mach’s principle, the effort to provide an efficient physical theory based on this principle continues.