تبعیض مثبت در نظام آموزش عالی؛ بررسی تطبیقی ایران، آمریکا و هند مقالة

تبعیض مثبت متضمن هرگونه اقدامی برای پذیرش در دانشگاه‏ها، مشاغل، تبلیغات، قراردادهای عمومی، وام‏های تجاری و حق خرید و فروش زمین بر اساس عضویت در یک گروه مشخص یا هدف به‏منظور عضویت است. این اقدامات فراتر از سیاست ضدتبعیض است. وجود آنها ممکن است ناشی از متون قانون اساسی، قوانین و مقررات اداری - مانند الزامات مربوط به پیمانکاران عمومی - دستورهای دادگاه یا اقدامات داوطلبانه باشد. هدف تبعیض مثبت مقابله با رفتارهای اجتماعی است که نابرابری گروهی را حتی در صورت نبود تبعیض عمدی بازتولید می‏کند. جستار حاضر با روش توصیفی- تطبیقی به بررسی تجربة تبعیض مثبت در نظام آموزش عالی در دو کشور آمریکا و هند اختصاص دارد. برنامه‏های تبعیض مثبت به‏ویژه در حوزۀ آموزش عالی بدون توجه به شرایطی که باید موجب حذف آنها با گذشت زمان باشد، سبب ایجاد تبعیض مضاعف خواهند شد.

Positive discrimination implies any action such as admission to universities, employment, public contracts, commercial loans, and the right to buy or sell land on the basis of membership in a particular group for the purpose of fostering greater equality. These actions go beyond anti-discrimination policy. Their existence may be a result of constitutional requirements, administrative laws and regulations - such as requirements for public contracts court orders or voluntary action. The goal of positive discrimination is to counter social behaviors that reproduce group inequality even in the absence of intentional discrimination. This descriptive-comparative study is intended to examine the experience of positive discrimination in higher education in the United States, India, and Iran. The paper will argue that positive discrimination programs in the field of higher education, regardless of the terms that are supposed to eliminate them over time, will create double discrimination.