خلاصة:
مطالعۀ پیش‌رو قصد دارد با اتخاذ رویکردی گفتمان‌پژوهانه، محتوای آیندۀ مطلوب و راهبردهای مشروعیت‌بخشی به آن را مطالعه کند. در این پژوهش، چارچوب نظری-تحلیلی «آینده‌های جایگزین در گفتمان‌های سیاسی» به‌عنوان چارچوب نظری استفاده شد. همچنین، گزیده‌هایی از متن سخنرانی مراسم تحلیلف ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی به‌عنوان داده‌های پژوهش انتخاب شد. تحلیل داده‌ها نشان میدهد که در این گفتمان محتوای معنایی آیندۀ مطلوب در چهار محور مبانی ارزشی – اخلاقی، مسائل و دغدغههای فرهنگی-اجتماعی، وضعیت اقتصادی و معیشتی، و سیاست بین‌الملل تظاهر می‌یابد. تحلیل‌ها نشان میدهند که فضای آیندۀ مطلوب در قالب وجه استمراری و به مدد عناصر واژ-دستوری به‌صورت امتداد معرفت‌شناختی زمان حال مفهوم‌سازی شده است. همچنین، با استفاده از فعل «خواستن» و قرار دادن هستار اسمی «مردم» در جایگاه فاعل این فعل، محتوای زمان آیندۀ مطلوب به‌عنوان مطالبه و خواست مردم بازنمایی شده است. نیز نشان دادیم که علی‌رغم امتداد معرفت‌شناختی حال به آینده، زمان حال با بی‌عملی در رابطه با محقق ساختن این مطالبات مفهوم‌سازی شده است. در راستای ایجاد تقابل ایدئولوژیک بین حال و آینده، این گفتمان دغدغه‌مندی دولت جدید دربارۀ مطالبات را جایگزین بی‌عملی زمان حال میکند. در این گفتمان، پیوستگی و امتداد فکری و عقیدتی-معرفتی، بازنمایی منبع مشروعیت‌بخش (جامعه مدنی) به‌عنوان مطالبه‌گر تحقق فضای آینده و عبور از بی‌عملی به دغدغه‌مندی نسبت به مطالبات مردم، برنامه‌ها و سیاست‌های آینده را مشروعیت‌بخشی میکند.
The present study seeks to examine the discursive construction of privileged future (PF) and its legitimisation strategies through adopting a discourse analytical approach. In so doing, we employed the “Alternative Futures in Political Discourses” as the analytical framework. The data for the present study comes from the inauguration speech of Sayyid Ibrahim Rai’si, delivered on August 6, 2021. Analyses indicated that the privileged future is depicted in terms of four main axioms, including axiological principles and doctrines, socio-cultural concerns, economic and financial statuses, and international politics. Lexico-grammatically concerned, the PF is conceptualised through progressive aspect and different lexico-grammatical devices as the epistemological perpetuation of the conceptually-extended present time. Moreover, the realisation of the PF is construed as civil demands of Iranian society. This is mainly carried out by construing the ‘demand’ via the main verb khastan [to want] and positioning the nominal item mardom [people] in the subject position. Findings also suggest that despite construing the present time at the epistemological bedrock of the PF, the present is features with inaction and inertia with regard to materialisation of the future-oriented civil demands. To prompt an ideological opposition between the present and future, this discourse substitutes the involvement of the new government with civil demands with the present-time inaction. In this discourse, the legitimisation for the PF policies and measures is solicited through construing the intellectual and ideological continuation of the present in the future, representation of the legitimisation repertoire (civil society) as demanding the materialisation of the PF, and construing a transition from inaction to involvement with civil demands. Key words: Privileged future; Alternative futures; Inauguration speech; Policy making; Political discourses; Sayyid Ibrahim Rai’si IntroductionInauguration speech is one of the substantial processes in the peaceful and democratic transition of power which is ensued by a legal and democratic election. This political event not only bears incommensurable significance in the global community and within the domestic structures with regard to legal aspects of the presidential position (Helal, 2021) , but also insofar as it is concerned with the participation of international representatives from across the world, it stabilises the legal and political position of the newly-elect president. In such discourses, politicians and policy-makers generally recruit influential rhetorical strategies so that they can inexplicitly impose certain ideological frameworks and obligations on subjects. This is mainly manufactured in order to control the individual and social terrains of subjects’ lives and redirect their interpretations and perceptions of the status quo (Bernier, 1992; Graham, 2001). Such being the case, in this study, we shall be concerned with examining how privileged future (PF) is constructed and negotiated in the inauguration speech of Sayyid Ibrahim Rai’si. In this connection, we shall examine how and through what ideological content and themes the inauguration speech preconfigures the PF and what lexico-grammatical toolkit contributes to conveying its ideological repertoire. Moreover, we shall investigate how the content of the PF is legitimised in this discourse. Methods and MaterialsIn this research, we shall employ the “Alternative Futures in Political Discourses” (Cap, 2020) to examine the ideological content of the PF and lexico-grammatical as well as pragma-rhetorical devices employed to convey the ideological content. The data for the preset study comes from the inauguration speech of the 13th president of Iran, Sayyid Ibrahim Rai’si, at the Islamic Council on August 6, 2021. We opted for certain excerpts in the speech that contained and conveyed the future-oriented policies and programmes of the 13th government. Discussion and ConclusionIn this study, we examined the ideological content and themes in the inauguration speech of Iranian 13th president, Sayyid Ibrahim Rai’si, that convey and conceptualise the PF. In this discourse, the status quo of social, political, and economic conditions is construed as a historical rupture triggered by the 1979 Islamic Revolution. The defining features of this historical break can be summarised in terms of all-embracing development of the destiny and statuses of Iranian people, overcoming tyranny, and winning independence. These three themes are placed at the heart of the pre-configuration of the future space in the inauguration speech. So stated, the future-building programmes and policies are comprised of universal axiological principles and doctrines, social and cultural concerns of Iranian society, the realisation of the ideals and values of the Islamic Revolution, the betterment of economic-financial situation, and the interactive international politics. However, despite the ideological compatibilities of the future oriented policies and programmes with the ideological and epistemological hallmarks of the present time as well as the utmost intellectual and epistemological coherence, when concerned with the materialisation of the PF, there appears another rupture between the status quo and the preconfigured future space. To put the same thing differently, despite the coherency and continuity of content and ideological repertoires from the present time to the future, these programs and policies have not yet been realised so far and they still remain in the form of civil demands.
ملخص الجهاز:
این موضوع نشان میدهد که دفاع از آیندة مطلوب در برابـر تهدیـدها وابسـته بـه اجـرا و سـازماندهی سیاسـت هـای پیشگیرانه ٣ است که در گفتمان های سیاسی آینده محور تشریح میگردد (in pohkk ,Bokoooti ht ol.
در این سخنرانیها، رئیس جمهور شرایط ، مشکلات و چالش های پیش روی کشور را به حاضـران و مستمعین تبیین میکند (٢٠٠٦ ,Cfhng)، به آرمان ها و ایدئال های یک جامعۀ به خصوص عینیت میدهد و آن ها را بین مخاطبانش به اشتراک می گذارد (٢٠٠١ ,Hoot ond Spooorw).
از این رو، در پژوهش فعلی قصد داریم با مطالعۀ نظام مند ابزارهای زبانی، گفتمانی و بلاغـی در سخنرانی مراسم تحلیف سیزدهمین رئیس جمهور ایران علاوه بر بررسی برنامه های تشریح شده در زمینه های سیاسی، اقتصـادی، فرهنگـی و اجتماعی برای برساخت آیندة مطلوب ، بازتولید دوگانۀ ایدئولوژیک خود-دیگری را نیز در این راستا مطالعه کنیم .
با وجود این ، بصارتی و همکاران (in pohkk) با نقد اثر کپ (٢٠٢٠) مبنی بر انتسـاب وجهیـت مطلـق بـه آینـدة مطلوب و وجهیت احتمال به آیندة متعارض ، نشان میدهند که انتساب وجهیت از هر نوعی تابع روابط بهم پیچیده از عناصری است که فهـم ما از گفتمان را تسهیل میکنند، از جمله بازنمایی وضعیت حال و گذشته ، ارزیابی میزان موفقیت آمیز بودن سیاست های پیشگیرانه گذشـته و حال در دفع تهدیدهای تشریح شده ، نوع بازنمایی و ارزیابی کنش های گذشته ، و بازنمایی کنشگر مسئول در امر محقق سازی آینده مطلوب .
(
, 
, 
)
