خلاصة:
اﻣﺮوزه داوری ﺗﺠﺎری ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﺷﯿﻮه ﻫﺎی ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺣﻞ اﺧﺘﻼف، ﻧﻘﺸﯽ ﭘﺮ اﻫﻤﯿﺖ در ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ اﺧﺘﻼف ﻫﺎی ﺗﺠﺎری ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺪوﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ در ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی ﻧﻬﺎدﻫﺎی داوری ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮرات ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ) ﻣﻘﺮرات رﺳﯿﺪﮔﯽ در ﻧﻬﺎدﻫﺎی داوری ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ (دارای ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﺪاﻗﻪ در آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺴﻬﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻬﺎد داوری و اﺟﺮای آراء آن ﮔﺮدد. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﭼﺎﻟﺶ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎی و ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎ در ﻣﻘﺮرات ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻫﺎی ﻓﮑﺮی و ﻗﺎﻧﻮن داوری ﺗﺠﺎری ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﯾﺮان. در واﻗﻊ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻬﺎد داوری واﯾﭙﻮ ﯾﮑﯽ از ﻓﻌﺎﻟﺘﺮﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎی داوری در ﺳﻄﺢ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮرات آن از ﯾﮏ ﺳﻮ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺷﯿﻮه رﺳﯿﺪﮔﯽ در اﯾﻦ ﻧﻬﺎد داوری آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺳﺎزد و از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ در روﻧﺪ رﺳﯿﺪﮔﯽ داوری در اﯾﻦ ﻧﻬﺎد و ﻗﺎﻧﻮن داوری ﺗﺠﺎری ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ را ﻧﯿﺰ آﺷﮑﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد. در اﻧﺘﻬﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻣﺎﻫﯿﺖ دﻋﻮی در داور ی اﺻﻮﻻ ﺗﺎﺑﻊ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ اراده ﯾﺎ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻗﺮارداد ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ ﺗﻌ ﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﻌﺎرض ﻗﻮاﻋﺪ آﻣﺮه ﻣﻠﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺎ ﻗﻮاﻋﺪ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن اﯾﻦ ﻗﻮاﻋﺪ از ﺳﻮی داوران ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ اراده ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻣ ﯽ ﺷﻮد. وﺿﻌﯿﺖ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻓﮑﺮی در اﯾﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ دارای ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﺟﺪ ﯾﺪ و ﮔﺎﻫﺎ ﺳﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﺑﺮرﺳ ﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺪ ﯾ ﺪ دارد. ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﻘﺮرات داور ی ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻓﮑﺮی وﺟﻮد دارد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮدن داوری، ﺳﺮﻋﺖ در رﺳ ﯿﺪﮔﯽ، ﻗﻄﻌﯿﺖ آراء ﺑﺪون ﺣﻖ اﻋﺘﺮاض، ﺗﺠﺪ ﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮاﻫﯽ و ﻧﻬﺎدی ﺑﻮدن ﻣﻘﺮرات داور ی ) Wipo (ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ در ﻣﻘﺮرات داوری ﺗﺠﺎر ی ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﯾﺎ ﮐﻢ رﻧﮓ ﻣ ﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ملخص الجهاز:
بر این اساس چالش اصلی این پژوهش عبارت است از بررسی تفاوت های و شباهت ها در مقررات سازمان جهانی مالکیت های فکری و قانون داوری تجاری بین المللی ایران.
کلمات کلیدی: داوری تجاری بین المللی، سازمان جهانی مالکیت فکری، قانون داوری تجاری بین المللی مقدمه امروزه قضاوت و داوری به عنوان مهمترین روش های حل و فصل مسالمت آمیز خصومات، شناخته و معرفی شده اند و به ویژه روش داوری به دلیل دارا بودن برخی امتیازات از جمله صرف وقت و هزینه کمتر و ابتناء بر موافقت طرفین در تدوین آئین دادرسی، با استقبال بیشتری روبرو شده و این مطلب، نه تنها در محیط داخلی کشورها بلکه در فضای بین المللی نیز امری پذیرفته شده است.
وکالا 1 ، انجمن بین المللی برای حمایت از مالکیت صنعتی 2 و صدور مجوز اجرایی انجمن بین المللی 3 ، در جلسه مجمع عمومی خود در سپتامبر و اکتبر سال 1991،کشورهای عضو سازمان جهانی مالکیت فکری به این سازمان اجازه دادند تا، « یک گروه کاری از متخصصان به منظور بررسی راه اندازی، مکانیزمی برای ارائه خدمات در زمینه حل اختلافات میان دو طرف خصوصی در زمینه حقوق مالکیت فکری در چارچوب سازمان جهانی مالکیت فکری ایجاد نماید.
1-2- خدمات داوری و میانجیگری از زمان ایجاد مرکز داوری در سال 1994، مرکز به طرفین و وکلای آنها در مورد راه های حل و فصل اختلافات مالکیت فکری توصیه کرده و امکان دسترسی آنها را به روش های جایگزین حل و فصل اختلاف، به خصوص برای حل اختلافات بین المللی مالکیت فکری فراهم نموده است 1 ، این روش های عبارتند از: الف: میانجیگری یک روش غیر الزام آور که در آن یک میانجی بیطرف، در حل و فصل اختلاف به طرفین کمک می کند.