خلاصة:
نخلستان یکی از شاخصترین عناصر اقلیمی طبیعت جنوب ایران به شمار میرود. در حوالی هرمزگان بهویژه در میناب، رودان، حاجی آباد و فین درخت نخل فراوان میروید. نخل و آفتاب دو یار قدیمی دیار هرمزگان با مردم آن پیوند ناگسستنی دارند. نگاه شاعران زن هرمزگان به این دو مقوله خالی از لطف نیست چه نخل که بیشتر نمود آن در فصل گرماست و چه آفتاب که همیشه بحثش در هرمزگان داغ است. نخل فواید بسیاری برای مردم هرمزگان دارد؛ این درخت به طوری پرحرمت است که واحد شمارش آن را نفر قرار دادهاند از اینرو نخل، یکی از پر بسامد ترین واژه و سوژه اقلیمی در شعر هرمزگان است که به بلندی، ریشه دار بودن و شهد و شیرینی ستوده شده است؛ آفتاب و گرما نیز در شعر شاعران هرمزگان حضور ویژه دارد. از این رو مقاله حاضر میکوشد از طریق مطالعات کتابخانه ای، آفتاب و نخل را بعنوان دو عنصر بومی و اقلیمی در شعر زنان هرمزگان بررسی کند و به این نتیجه برسد که زنان شاعر هرمزگان از اقلیم بومی خود غافل نبودهاند و از آن به بهترین شکل ممکن در اشعارشان چه به صورت حقیقی و چه در معنی مجازی سود بردهاند.
ملخص الجهاز:
نخل فواید بسیاری برای مردم هرمزگان دارد؛ این درخت به طوری پرحرمت است که واحد شمارش آن را نفر قرار دادهاند از اینرو نخل، یکی از پر بسامد ترین واژه و سوژه اقلیمی در شعر هرمزگان است که به بلندی، ریشه دار بودن و شهد و شیرینی ستوده شده است؛ آفتاب و گرما نیز در شعر شاعران هرمزگان حضور ویژه دارد.
هاجر مهدی حسینی نیز مانند دیگر شاعران زن هرمزگان از اقلیم جنوب غافل نمانده است از اینرو «شرجی» و «آفتاب» و همینطور اب و هوای جنوب در اشعار چاپ شده اش به مقدار کم وجود دارد که نمونههایی از آن را روایت میکنیم: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (مهدی حسینی، 1391 :14) مهدی حسینی در این بیت از غزلش، غم و اندوهش را نیز جنوبی میداند که باید بادهای باران زا و اتفاقات خوش و مسرت بخش بیاییند تا شرجی و غم برود؛ هاجر مهدی حسینی در این بیت، شرجی را تنها بعنوان ذکر اقلیم نمی آورد بلکه شرجی در شعر ایشان نماد مشکلاتی است که شاعر با آن درگیر بوده است چرا که در زندگی هر انسانی غم و شادی وجود دارد و روزگار سختی و خوش با همه و بخصوص با زنان همواره بوده است.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (همان، 34) شجیعه شجاع کریمی مرحوم شجیعه شجاع کریمی، یکی دیگر از زنان پیشکسوت در شعر هرمزگان است که با موضوع پند و اندرز و بیشتر برگرفته از اندیشههای قرآنی و شریعت شعر گفته است، ایشان با توجه به مضامین اشعارش از طبیعت جنوب نیز غافل نمانده است و در کتاب «رباعیات الهی» خود، از نخل که سبب خرمی و سرسبزی باغ و هر دیاری است به نیکی یاد کرده است.