خلاصة:
یکی از بحرانهای بزرگ نظام آموزشی در کشورهای مختلف، مسئله افت و شکست تحصیلی است که از دیرباز موردتوجه مسئولان آموزشی بوده است، و امروزه نیز از مهمترین مسائل آموزشوپرورش به شمار میرود. پژوهش حاضر باهدف تبیین دلزدگی تحصیلی دانشآموزان و پیشبینی آن بر مبنای سبکهای دلبستگی و سازگاری فردی و اجتماعی انجامشده است. در این پژوهش، از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه بهره گرفتهشده است. میزان دلزدگی تحصیلی با استفاده از فرم 22 سوالی مقیاس دلزدگی پکران و همکاران (2002)، دلبستگی با استفاده از پرسشنامه سبکهای دلبستگی بزرگسالان AAI و سازگاری با استفاده از پرسشنامه سازگاری فردی-اجتماعی کالیفرنیا مستقیما با مراجعه ی پرسشگر به دانشآموزان در مدارس نسبت به تکمیل آن اقدام گردید. جمعیت آماری شامل تمامی دانشآموزان متوسطه دوم منطقه 1 تهران در سال تحصیلی 99-98 بوده و حجم نمونه 364 نفر تعیین شد. نمونهها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که 53 درصد از پاسخگویان دلزدگی تحصیلی پایین، 26 درصد دلزدگی تحصیلی متوسط و 21 درصد نیز دلزدگی تحصیلی بالایی را داشتهاند. تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری تحلیل همبستگی رگرسیون و رگرسیون گامبهگام نشان می دهد در فرضیه ی اصلی تحقیق، سبکهای دلبستگی، سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی قادر به پیشبینی دلزدگی تحصیلی بودهاند. از بین مولفههای واردشده به معادله رگرسیون گامبهگام به ترتیب متغیرهای سبکهای دلبستگی، سازگاری فردی، و سازگاری اجتماعی قادر به پیشبینی معنادار دلزدگی تحصیلی میباشند. بر اساس یافتههای پژوهش؛ سبکهای دلبستگی، سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی 52 درصد از واریانس دلزدگی تحصیلی را پیشبینی مینمایند. همچنین، سبک های دلبستگی نمیتواند بهعنوان پیشبینی کنندهای برای سازگاری اجتماعی در دانشآموزان باشد اما 16 درصد از واریانس سازگاری فردی را پیشبینی مینماید.