خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان بینفردی فراشناختی بر کاهش احساس تنهایی و افزایش سرزندگی در زنان بازنشسته انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری شامل 30 زن بازنشسته فرهنگی بودند که بهصورت هدفمند بر اساس ملاکهای ورود به مطالعه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه15 نفر) جایگزین شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش مقیاسهای احساس تنهایی راسل، پپالو و فرگوسن و سرزندگی ذهنی رایان و فردریک بود. گروه آزمایش 8 جلسهی 90 دقیقهای آموزش گروهی درمان بینفردی فراشناختی را دریافت کردند درحالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) در نرمافزار 25-SPSS تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان بینفردی فراشناختی باعث کاهش احساس تنهایی و افزایش سرزندگی در زنان بازنشسته شده است. پیشنهاد میشود از درمان بینفردی فراشناختی برای کاهش احساس تنهایی و افزایش سرزندگی در زنان بازنشسته استفاده شود.