خلاصة:
مقاله ی حاضر درپی پاسخ به این سوال است که آیا ساختار اداری-سرزمینی
اداره ی دولت-کشور در ایران قابلیت و ظرفیت آن را داراست که به بهترین نحو
ممکن وظایف و کارکردهای یک دولت در حال توسعه را به سامان برساند یا خیر؟
نگاهی به وضعیت کنونی تقسیمات کشوری در ایران از نقطه نظر های مخلف می
تواند سودمند بوده و در پاسخ به مسئله ی فوق راهگشا باشد: این بررسی اولا، نشان
دهنده ابهامات» نا رساییها و ضعف های جدی در سیستم خواهد بود و ثانیا؛
ضرورت انجام تغییر و اصلاح را در آن بیش از پیش بر همگان آشکار خواهد نمود.
ملخص الجهاز:
مسئله ی تقسیمات کشوری در حقوق اداری ایران از دیدگاه عدم تراکم و عدم تمرکز سرزمینی دکتر محمد جلالی مقاله ی حاضر درپی پاسخ به این سوال است که آیا ساختار اداری-سرزمینی اداره ی دولت -کشور در ایران قابلیت و ظ رفیت آن را داراست که به بهترین نحو ممکن وظ ایف و کارکردهای یک دولت در حال توسعه را به سامان برساند یا خیر؟ نگاهی به وضعیت کنونی تقسیمات کشوری در ایران از نقط ه نظ ر های مخلف می تواند سودمند بوده و در پاسخ به مسئله ی فوق راهگشا باشد: این بررسی اولاً، نشان دهنده ابهامات ، نا رسایی ها و ضعف های جدی در سیستم خواهد بود و ثانیاً، ضرورت انجام تغییر و اصلاح را در آن بیش از پیش بر همگان آشکار خواهد نمود.
چکیده : کلید واژه : تقسیمات کشوری، اداره ی سرزمینی ، عدم تمرکز، عدم تراکم ، مدیدریت مط لوب مقدمه بحث و بررسی پیرامون مسئله ی تقسیمات کشوری و جغرافیایی سرزمین در ایران تا کنون ، آنچنان که باید و شاید محل توجه گرایش های مختلف علوم اجتماعی و از جمله حقوق نبوده است ،حال آنکه اهمیت آن از نقطه نظرهای مختلف بر کسی پوشیده نیست .
به نوشته و ادعای آقای کریم پور در کتاب "درآمدی بر تقسیمات کشوری در ایران " تا سال ٨٠ در ایران بیش از ٤٠ تقاضای کلی و منطقه ای برای تبدیل شدن برخی شهرستان ها به استان به وزارت کشور رسیده بود" که در تمامی آنها مطالبات مربوط به تقسیمات کشوری از حالت عادی خارج شده و وضعیت های بحرانی و مسئله زای اجتماعی به خود گرفته بوده است ( کریمی پور یدالله ، ١٣٨١، ص .