خلاصة:
از آنجایی که بعد از حس بینایی، حس شنوایی در درک فضای شهری اهمیت پیدا می‌کند یکی از پژوهش‌های مورد توجه در مطالعات و طراحی محیطی «منظر صوتی» است. روش‌ها و ابزارهای سنجش منظر صوتی معرفی‌شده بیشتر مبتنی‌بر روش‌های کمّی مانند استفاده از دستگاه و یا کیفی مبتنی‌بر پرسشنامه هستند و کمتر روشی جامع و مبتنی‌بر ویژگی‌های زمینه‌ای فضای شهری است. هدف از این پژوهش شناسایی و معرفی چارچوبی جامع است برای ارزیابی منظر صوتی در فضای شهری براساس زمینه‌ای که صوت در آن شنیده شده و درک می‌شود. این پژوهش در راستای نقد به اغلب پژوهش‌های انجام‌شده در منظر صوتی است، که اکثراً در ارزیابی به یک یا دو روش متکی بوده‌اند. در حقیقت پژوهش بر این موضوع تأکید دارد که صوت یک پدیدۀ تک‌وجهی نیست که گاهی توسط محیط و گاهی توسط انسان مورد ارزیابی قرار گیرد، بلکه منظر صوتی دادوستدی میان انسان و محیط است که در فرایند ارزیابی باید همزمان به هر دو وجه توجه کرد. در این پژوهش متون و روش‌های مورد استفاده در سنجش در منظر صوتی در مقالات مورد بررسی قرار گرفته و براساس شاخص‌های زمینۀ مؤثر بر درک صوت روش ترکیبی کمی- کیفی پیشنهاد شده است. این پژوهش، استفاده از ماتریس‌های چهارگانۀ سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی را پیشنهاد می‌کند که عمدتاً در ارزیابی کیفی کاربری‌ها به‌کار برده می‌شود. بر این اساس درک اصوات در فضا براساس نوع کاربری و فعالیتی که در آن فضاست شکل می‌گیرد، و ازسویی دیگر آستانۀ تحمل صوت و همچنین منظر صوتی خوشایند براساس بافت زمینه‌ای که فرد صوت را در آنجا می‌شنود متفاوت است.
One of the areas of interest in studies and environmental design is the soundscape. Since the sense of hearing, besides that of sight, becomes essential in understanding urban space, one research area of interest in environmental studies and design is the soundscape. The introduced methods and tools for measuring the soundscape are primarily quantitative, such as using tools or qualitative methods based on questionnaires; there are less comprehensive methods based on the contextual characteristics of the urban space. This research identifies and introduces a comprehensive framework for evaluating the soundscape in urban space based on the context of heard and perceived sound. It aims at criticizing most of the studies done on the soundscape, which primarily relied on one or two methods in their evaluation. The research emphasizes sound as a multi-dimensional phenomenon. A soundscape is an exchange between humans and the environment, and we should consider both aspects simultaneously in the evaluation process. This research examined the texts and methods used in the soundscape’s evaluation and proposed a quantitative-qualitative combined method based on the indicators of the context affecting the perception of the sound. The proposed model uses the four matrices of compatibility, desirability, capacity, and dependency. Therefore, the perception of sounds in the space occurs based on the type of activity in that space. The sound tolerance threshold and the pleasant soundscape are different based on the context where the person hears the sound.
(
, 
, 
)
