خلاصة:
یکی از اشکال خشونت علیه زنان که توسط افراد غریبه، در بیرون از محیط خانواده و در مکانهای عمومی رخ میدهد، مزاحمت برای زنان است. بخش اعظم تحقیقات انجامشده داخلی در حوزه خشونت علیه زنان، به خشونتهای خانگی اعمالشده توسط شوهران پرداختهاند و به موضوع مزاحمتهای خیابانی و جنسی، توجه کمتری شده است. نظر به شیوع مزاحمتهای خیابانی در برخی شهرهای کشور و آمار گسترده این پدیده در گزارشهای محققان (و تا حدودی بزرگنمایی آن) و نبود تحقیقی در سطح سیستمیک (کلان) در شهرهای ایران، هدف از انجام این پژوهش، مطالعه رابطه بین میزان مزاحمتهای خیابانی با میزان دینداری و نوع مذهب در شهرهای کشور است. روش تحقیق روش تطبیقی درون کشوری است و از دادههای پیمایش ملی وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی جامعه ایران که در 426 انجام یافته است، بهره برده است. تحقیق نشان داد:
چهار شاخص میزان اقامه نماز، میزان باور به حضور خداوند، میزان داشتن مرجع تقلید و ناهمنوایی در شهرها بر میزان مزاحمت برای زنان اثرگذار هستند و همگی آنها تاثیر معکوسی بر مزاحمت دارند.
برخورد با ناهمنوایی اجتماعی بر میزان مزاحمت برای زنان تاثیر کاهنده دارد.
میانگین میزان مزاحمت برای زنان در شهرهای سنینشین بالاتر از شهرهای شیعهنشین است.
تاثیر هویت ایرانی و اسلامی در شهرهای کشور بر میزان مزاحمت برای زنان کاهنده و تأثیر هویت غربی بر میزان مزاحمت برای زنان افزاینده است.
با افزایش میزان مزاحمت برای زنان در شهرها، عضویت در گروههای مذهبی (انجمن اسلامی، بسیج و هیئتهای مذهبی) بیشتر میگردد.
Street harassment is a form of violence against women. Research has paid less attention to the issue of street and sexual harassment. Considering the lack of systematic research on the relationship between the levels of one’s religiosity and the odds of committing street harassment, the current study aims to fill this gap. Using the National Survey on Social, Cultural and Moral Status of the Iranian Society, the data of 426 cities are analyzed and compared to answer the research question. Results show that: one, religiosity has a negative effect on the chance of committing harassment; two, social inequality has a reducing effect on the level of harassment; three, the average chance of occurring harassment in Sunni cities is higher than Shiite cities; four, the Iranian and Islamic identity has a negative effect on the chance of committing harassment, while, the Western identity has a positive one; five, there is an association between the frequency of harassment and membership in religious groups.
ملخص الجهاز:
به عبارت دیگر، این تحقیقات نشان می دهند که شیوع فراوان و زیاد میزان مزاحمت های خیابانی در شهرها و استان های ذیل مسئله دار است : تهران (اعزازی ، ١٣٨٠؛ قندهاری ، ١٣٨٤؛ اباذری ، صادقی فسایی و حمیدی ، ١٣٨٧؛ رجب لاریجانی ، ١٣٨٩؛ صادقی فسایی و رجب لاریجانی ، ١٣٩١؛ زمانی ، ١٣٩١؛ قاضی نژاد و شاکری ، ١٣٩١؛ ثمودی پیله رود، ١٣٩٣؛ پورالماسی ، ١٣٩٤؛ ریاحی و لطفی خاچکی ، ١٣٩٥؛ رحیمی ، ١٣٩٦)، شیراز (طاهری ، ١٣٩٢؛ لهساییزاده و یوسفی نژاد، ١٣٨٩؛ ایمان ، یوسفی و حسین زاده (کاسمانی )،١٣٩٠)، ساری و مازندران (کردی و همکار، ١٣٩٤؛ ریاحی و لطفی خاچکی ، ١٣٩٤؛ لطفی خاچکی ، ١٣٩٣)، مشهد (حیدری چروده ، ١٣٨٩)، اهواز (حاتمی ، ١٣٩٣)، خرم آباد (نظری ،١٣٩٧)، تبریز( افشار، بنیاد و عدلی پور، ١٣٩٧)، سنندج (احمدی و بیورانی ، ١٣٩٥؛ بیورانی ، ١٣٩٥؛ احمدی ، بخارایی و بیورانی ، ١٣٩٨)، یزد (حاجی زاده میمندی ، خاتمی و محمدحسنی ، ١٣٩٤)، کرمانشاه (صفاریان ، مرادی و نریمانی ، ١٣٩٤؛ مرادی ، ١٣٩٧) و اصفهان (هاشمیان فر؛ حقیقتیان و گلستان ، ١٣٩٣).
در تحقیقات انجام گرفته مرتبط با موضوع وابسته تحقیق (مزاحمت خیابانی) و موضوعات مشابه (ناامنی و آزار جنسی)، برخی از تحقیقات ، دین و دین داری را به عنوان یکی از متغیرها مورد بررسی قرار داده که نتایج آن ها به قرار زیر است : سابقه تحقیق نشان میدهد که از بین هفت تحقیق انجام شده ، مذهب و دین داری تنها در سه مورد تأثیرگذار بوده که از این سه مورد، در دو مورد آن در مدل نهایی نتوانسته است باقی بماند (احمدی و همکاران ، ١٣٩٥؛ نظری، ١٣٩٧) و فقط در یک مورد، قابلیت تبیین و پیش بینی در مدل رگرسیون را دارد (صفاریان و همکاران ، ١٣٩٥).