خنده خورشید - مجلة یغما الأدب والفن

"فریدون توللی خندهء خورشید* بخندید خورشید و،باران گذشت‌ نسیمی خوش،از کوهساران گذشت! چمن‌درچمن ابر گوهر فشان‌ بگریید و،چون سوکواران گذشت! عروسانه،از طاق رنگین‌کمان‌ شکوه بهشت بهاران گذشت! دگر ره،به آواز مستانه،کبک‌ خروشید و،در بوته‌زارن گذشت! گل،از گوش هر خاربن،برشکفت‌ می،از کام پرهیزکاران گذشت! هراسنده آهوی نیلینه شاخ‌ ز هر گوشه،چون بیقراران گذشت! بر آن صخره،بشکست گیسوفشان‌ بلوری،که در آبشاران گذشت! ز هر شاخه،سنجاقکی،رنگ‌رنگ‌ پر افشاند و،بر جویباران گذشت! به جنگل درون،رود سر در فرود بکردار پیچنده ماران گذشت! به گسترده بازوی پرغنچه،یاس‌ گل‌افشان،ز دوش چناران گذشت! ز بدرود هر غنچه،زنبور مست‌ گران‌بوسه،چون رهسپاران گذشت! *** درخشان بهاری است،پا در گریز چو بختی،که از بختیاران گذشت! نشاید،درین فصل شمشاد و گل‌ به آسانی،از گلعذاران گذشت! بلورین‌تنی جوی و،جامی بزن‌ که فرصت،ز فرصت‌شماران گذشت! بهار،ای فریدون،همایون‌دمی است‌ که چابکتر از،شهسواران گذشت! (*)این قطعه را که از بهترین آثار ادبی این عصر باید شمرد به مناسبت سال نو به مجله‌ یغما رسیده."