آثار شرعی مترتب بر مدت حمل در مذاهب اسلامی مقالة

عنوان «مدت حمل» در کتاب‌های فقهی مطرح می‌شود و موضوع احکام و حقوق بسیاری قرار می‌گیرد که اقل این مدت را فقیهان، با استناد به قرآن و روایات و اجماع امت، شش ماه دانسته‌اند ولی در اکثر آن مدت اختلاف فراوانی وجود دارد که مقدار حداقل و حداکثر مدت حمل در پاره‌ای از احکام و فروع نکاح، طلاق، لعان، وصیت، میراث، حدود و قصاص تأثیر فراوان دارد.نوشتار حاضر به سبک مسأله محور، با روش کتابخانه‌ای و به صورت توصیفی ـ تحلیلی درصدد آن است که آثار شرعی مترتب بر مدت حمل در مذاهب اسلامی را مطرح نموده و مستندات آن را ارائه دهد. در این جستار بعد بیان معانی، حمل، جنین و حبی در لغت و اصلاح به صورت مختصر، آثار شرعی مدت حمل در احوال شخصیه در نکاح، عده، میراث و نفقه و آثار شرعی مدت حمل در احکام جزائی، در قالب سه بخش حدود، دیات و قصاص مورد واکاوی و بررسی قرار گرفته است.

عنوان "فتره الحمل" ورد فی کتب الفقه وهو موضوع احکام وحقوق کثیره. اعتبر الفقهاء استشهادا بالقران والاحادیث واجماع الامه ان الحد الادنی لها هی سته اشهر، ولکن هناک اختلاف کبیر فی الحد الاعلی لتلک الفتره. ان لحد الادنی والاکثر لهذه المده اثر کبیر فی بعض الاحکام والفروع فی ابواب النکاح والطلاق واللعان والوصیه والارث والحدود والقصاص. قام المقال الحالی علی اساس اسلوب المسيله الموضوعیه، ومنهج التوصیفی والتحلیلی، بعرض الاثار الشرعیه المترتبه علی مده الحمل فی المذاهب الاسلامیه وتقدیم توثیقاتها. فی هذا المقال وبعد ذکر معانی "الحمل" و"الجنین" و"الحبی" اللغویه والمصطلحه باختصار، سیبحث عن اثار الشرعیه لفتره الحمل فی الاحوال الشخصیه فی الزواج والعده والمیراث والنفقه، والاثار الشرعیه لفتره الحمل فی الاحکام الجزايیه علی ثلاثه اجزاء وهی الحدود والدیات والقصاص.