خلاصة:
هدف مقاله‌ی حاضرآن است که روایت رئالیسم یا واقع‌گرایی را در دو اثر «ایرج پزشکزاد» بررسی کند. یکی از آن آثار «دائی جان ناپلئون» است که معمولا به سبب طنز بودن آن به جزءآثار طنز نقد و بررسی شده است اما نگارنده سعی دارد این اثر را از زوایه دید واقع‌گرایی که همانا واقعی بودن اشخاص و حوادث و روایت کردن آنان با در نظرگرفتن موقعیت و شرایط راوی است، بررسی کند که نکات اصلی این مقاله است.
اثر دیگری که مورد بررسی قرار خواهد گرفت «حاج ممدجعفر در پاریس» است که به خاطرات بازرگان ایرانی در سفر به پاریس می‌پردازد. ازآنجا که حوادث و شخصیت‌ها واقعی است و راوی داستان از ابتدا تا انتها ناظر بر اعمال و رفتار افراد می‌باشد نگارنده سعی کرده است به روایتگری از جهت رئالیست بودن اثر بپردازد. این نکته قابل ذکر است که این اثر هم خالی از طنز نیست اما چون در برهه‌ای از زمان این حوادث اتفاق افتاده است نگارنده به جنبه‌های واقعی داستان و اثبات این نکته که سبک این داستان رئالیسم است، پرداخته است.
The purpose of this article is to examine the narrative of realism in two works by Iraj Pezeshkzad. One of those works is Uncle John Napoleon, which is usually considered as a satire because of its humor, but the author tries from a realistic point of view, that is, the reality of people and events and their narration taking into account the situation and circumstances of the narrator. That is the main point of this article. Another work that will be examined is Haj Mohammad Jafar in Paris, which deals with the memories of an Iranian businessman on a trip to Paris. Since the events and characters are real and the narrator of the story observes the actions and behavior of people from the beginning to the end, the author has tried to narrate the work in terms of realism. It is noteworthy that this work is not without humor, but because it happened at some point in time, the author has dealt with the real aspects of the story and proved that the style of this story is realism.
(
, 
, 
)
