خلاصة:
رشد جمعیت و توسعه شهرها، تبدیل آنها به کلان شهرها و مساله مهاجرت، سبب افزایش جمعیت و مشکلات فراوان حمل و نقلی می‌شود. از این رو رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل محور به عنوان یکی از تکامل یافته‌ترین دیدگاه‌های توسعه مطرح شد. شهر تهران به عنوان پایتخت کشور ایران، همواره با مشکلات حمل و نقل دست به گریبان است. مناطق 11 و 12 شهر تهران به دلیل مرکزیت و وجود مراکز مهم تجاری مورد توجه می‌باشد؛ اما همواره با مشکلات فراوانی ناشی از افزایش تردد خودروهای شخصی مواجهه است و برای کاهش تبعات آن، به راه اندازی مترو و اتوبوس‌های تندرو اقدام نموده است. هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت و اثرات توسعه حمل و نقل محور در مناطق 11 و 12 شهر تهران است. روش تحقیق توصیفی –تحلیلی و جز تحقیقات کمی است که برای جمع آوری داده‌ها، از روش میدانی و ابزار پرسش نامه استفاده شد. جامعه آماری تحقیق را شهروندان و کاربران مترو و اتوبوس تشکیل دادهاند که تعداد 100 نفر به صورت تصادفی پرسشگری شد. روایی پرسش نامه از طریق جامع نخبگان و پایایی آن نیز با ضریب کرونباخ 80/0 تایید شد. تحلیل‌ها نیز در نرم افزار spss انجام شد. نتیجه تحقیق نشان داد که سه متغیر کاربری‌های پیرامون ایستگاه‌ها، شبکه دسترسی و ارتباطات و همچنین کیفیت فضایی ایستگاه‌ها در سطح کمتر از 05/0 بوده و میانگین برابر با 53/2 نیز تایید می‌نماید که وضعیت ایستگاه‌ها در مناطق 11 و 12، نامناسب است. نتیجه آزمون تی نمونه‌های مستقل در سطح کمتر از 05/0 تایید می‌نماید که منطقه 12، نسبت به منطقه 11 در شرایط مناسب تری قرار دارد. همچنین نتیجه نشان می‌دهد که اثرات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی حمل و نقل و بهره برداری از ایستگاه‌ها در مناطق 11 و 12، در سطح کمتر از 05/0 معنادار بوده و جهت اثرات نیز مثبت و متوسط ارزیابی شده است. اختلاف میانگین برابر با 050/0 تایید می‌نماید که منطقه 11 نسبت به منطقه 12، اثرات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بیشتری را پذیرفته است. مدل رگرسیون نیز نشان داد که در سطح کمتر از 05/0، بیشترین تاثیرگذاری در توسعه حمل و نقل محور، مربوط به متغیر کیفیت فضایی ایستگاه‌ها با ضریب 327/0 بوده است.
Population growth and development of cities, their transformation into metropolises and the issue of migration, cause an increase in population and many transportation problems. Hence, the Transit Oriented Development approach emerged as one of the most evolved development perspectives. The city of Tehran, as the capital of Iran, is always struggling with transportation problems. Districts 11 and 12 of Tehran are considered due to their centrality and the existence of important commercial centers; However, it has always faced many problems due to the increase in private car traffic, and to reduce its consequences, it has launched subways and high-speed buses. The purpose of this study is to investigate the situation and effects of transportation-based development in districts 11 and 12 of Tehran. The research method is descriptive-analytical and is one of the few researches that used field method and questionnaire tools to collect data. The statistical population of the study consisted of citizens and users of subways and buses, of which 100 people were randomly interviewed. The validity of the questionnaire was confirmed by the elite comprehensive and its reliability was confirmed by Cronbach's coefficient of 0.80. Analyzes were also performed in SPSS software. The results showed that the three land use variables around the stations, access network and communications, as well as the spatial quality of the stations are at a level of less than 0.05 and the average is equal to 2.53 confirms that the status of stations in areas 11 and 12, inappropriate. The result of t-test of independent samples at the level of less than 0.05 confirms that region 12 is in a more suitable condition than region 11. The result also shows that the physical, economic, social and environmental effects of transportation and operation of stations in areas 11 and 12, at a level of less than 0.05 are significant and the effects are positive and moderate. The mean difference of 0.050 confirms that Region 11 has more physical, economic, social and environmental effects than Region 12. The regression model also showed that at the level of less than 0.05, the greatest impact on the development of transportation-oriented, was related to the variable of spatial quality of stations with a coefficient of 0.327.
(
, 
, 
)
