حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه مقالة

مقاله‌ حاضر به توصیف سه ویژگی صرفی حرف تعریف، تکواژ جمع و نشانه مفعولی در گویش لری بالاگریوه اختصاص دارد. این پژوهش رویکردی توصیفی-تحلیلی به سه مقوله‌ مذکور دارد و برای جمع ‌آوری داده‌‌ها با گویشوران لر مصاحبه ‌هایی انجام گرفته است. تکواژ‌های جمع در این گویش به‌ صورت - yɑ و ʊ هستند و شباهت‌‌هایی با تکواژ‌های‌ها و -ان در فارسی وجود دارد. تکواژ -en یا -n در لری بالاگریوه نشانه‌ مفعول است و ویژگی‌های خاصی را در ترکیب نشان می‌دهد که از آن جمله می‌توان به ترکیب آن با صفات ملکی در حالت جمع و نه مفرد اشاره کرد. نکره در لری بالاگریوه با ɪ و در حالت صفتی با ɜː بیان می‌شود در حالی که معرفه با -ke به‌کار رفته و در حالت صفتی به همراه -e به‌کار می‌رود. تکواژ معرفه -ke بیشتر بیانگر دانش مشترکی است که گویشوران از قبل به اشتراک گذاشته ‌اند در حالی که معرفگی با -e به اسمی بازمی‌گردد که هم ‌اکنون قابل مشاهده است و یا هم ‌اینک با آن آشنا شده ‌اند. ساخت معرفه و نکره در لری بالاگریوه کاملاً از صورتهای فارسی متمایز است.

The present paper aims at describing the three morphological features in Bala Geriveh: Articles, Plurality and Object Marking. This research followed a descriptive-analytic approach towards the three categories. In order to collect data, we have interviewed a group of Lor speakers. Plural morphemes in Lori are -yɑ and -ʊ and they seem to be similar to -hɑ and -ɑn in Persian. The allomorphs -en and -n in Lori Bala Geriveh are considered as object markers and have their specific features such as their concatenation with possessive adjectives in plural form and not in singular form. Indefinite article in Lori is -ɪ and ɜː in adjectival forms; while, definite article is -ke and in adjectival forms. The morpheme -ke is an indication of a background knowledge concerning past; while -e shows a case, which is observable or recognizable at the moment of speaking. (In)definiteness in Lori is completely different from Persian.