خلاصة:
مقدمه: واژینوز باکتریایی شایعترین نوع واژینیت در سنین باروری است که در صورت عدم درمان مناسب با عوارض زیادی همراه است. در برخی مطالعات سطح پایین ویتامین D با افزایش ابتلاء به عفونتهای باکتریایی همراه بوده است. در این مطالعه سطح سرمی ویتامین D در زنان مبتلا به واژینوز باکتریال مورد بررسی قرار گرفت.
روش پژوهش: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 43 نفر به عنوان گروه مورد و 30 نفر به عنوان گروه کنترل که به درمانگاه زنان مراجعه کرده بودند انجام گرفت. دادهها بوسیله پرسشنامه جمعآوری شدند. برای تشخیص واژینوز باکتریایی از معیارهای تشخیصی آمسل (Amsel) استفاده گردید و میزان سرمی ویتامین Dبا استفاده از روش الایزا اندازهگیری شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماری من ویتنی و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که 35 درصد از بیمارن مبتلا به واژینوز باکتریایی دچار کمبود ویتامین D و 44 درصد مقادیر ناکافی از ویتامین D را داشتند. در گروه شاهد 30 و50 درصد به ترتیب دچار کمبود ویتامین D و مقدار ناکافی ویتامین D بودند و سطح سرمی ویتامین D در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش داشت. مقایسه میانگین در دو گروه تفاوت معنیداری را نشان نداد (263/0=P).
نتیجهگیری: در مطالعه حاضر ارتباطی بین کمبود ویتامین D و ابتلا به عفونت واژینوز باکتریال یافت نشد. با توجه به شیوع کمبود ویتامین D در سطح جامعه و نیز شیوع بالای عفونت واژینوز باکتریال در زنان مطالعات بیشتری برای تایید این یافتهها مورد نیاز است
Abstract Introduction: Bacterial vaginosis is the most common type of vaginitis in reproductive ages; it can be associated with many complications if not treated properly. In some studies, low levels of vitamin D have been associated with an increased incidence of bacterial infections. In this study, serum levels of vitamin D were investigated in women with bacterial vaginosis. Methods: In the case-control study, 43 women with vaginal discharge complaints and 30 healthy individuals referred to the clinic were studied. A questionnaire was used. The diagnosis of bacterial vaginosis was made by using the Amsel criteria and the serum levels of vitamin D were measured by ELISA assay. Data were analyzed using descriptive statistics, Mann-Whitney and chi square test. Results: The finding showed that 35% patients suffering from bacterial vaginosis had vitamin D deficiency and 44% had insufficient amounts of vitamin D, while 30% and 50% of control subjects had vitamin D deficiency and insufficiency, respectively. A decrease in serum vitamin D levels in the case group was shown. There was no statistically significant differences between the two groups (P=0/263). Conclusion: In the present study, no association was found between vitamin D and bacterial vaginosis. Given the prevalence of vitamin D deficiency in the society as well as the high incidence of bacterial vaginosis in women, further studies are required to confirm this finding.
ملخص الجهاز:
به منظور تشخيص واژينوز باکتريال از ٤ معيار تشخيصي امسل استفاده شد که شامل بررسي ترشح واژينال ، رنگ آميزي گرم و مشاهده مستقيم لام حاوي سلول هاي کليدي (Clue cells)، انجام تست Whiff با افزودن هيدروکسيد پتاسيم (KOH) ١٠ درصد به يک قطره از ترشح واژن و اندازه گيري pH ترشحات واژينال بود.
پس از تشخيص واژينوز باکتريايي سطح سرمي ويتامين D در نمونه هاي سرم افراد دو گروه مورد مطالعه اندازه گيري شد.
مقايسه آماري ميانگين غلظت ويتامين D در بين بيماران مبتلا به واژينوز باکتريايي و افراد گروه شاهد تفاوت معنيداري را نشان نداد (جدول ١).
Mean of vitamin D status in the case and control group (به تصویر صفحه مراجعه شود) بررسي سطح ويتامين D در دو گروه نشان داد که ٣٥ درصد افراد در گروه مورد و ٣٠ درصد افراد در گروه شاهد داراي مقادير ويتامين D کمتر از ١٠ نانوگرم در ميليليتر (ng/ml) بودند که کمبود ويتامين D داشتند.
The comparison of deficiency, insufficiency, sufficient and overdose of vitamin D status in the case and control group (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتيجه گيري: در اين مطالعه با بررسي شکايت بيماران ، معاينه باليني و روش هاي آزمايشگاهي شيوع نسبتا بالايي از واژينوز باکتريايي (٣٤ درصد) در بين زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان مشاهده شد که با مطالعات قبلي هماهنگي دارد (١٨، ١٩).
نتايج اين مطالعه نشان داد که ناکافي بودن سطح ويتامين D در گروه مورد ارتباط معنيداري بـا ابـتلا بـه واژينـوز باکتريال ندارد.