خلاصة:
تاکنون بحث در مورد زیبایی معماری عمدتا خارج از علوم تجربی صورت گرفته است. با این حال در طی دهة گذشته، زیبایی شناسی عصب محور، بینشهای جدیدی را در زمینة زیربنایی نوروبیولوژیکی زیبایی و هنر فراهم کرده است. اکنون دانشمندان، به دنبال کاوش در تلاقی علوم اعصاب و معماری هستند. لذا حوزة نوظهور معماری عصبمحور با هدف بررسی مفاهیم عصبی و روانشناسی در طراحی معماری و برای الهام بخشیدن به ساخت محیطهای مصنوع از تجارب روانشناسی و بهزیستی پشتیبانی میکند. این فصل به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه معماری عصبمحور میتواند به عنوان یک علم تجربی توسعه یابد، و در طول مسیر پیشرفتهای اخیر زیباییشناسی عصبمحور چه درسهایی فرا گرفته میشود. برای این منظور، یک چارچوب اولیة عصبی با عنوان سهگانة زیباییشناسی ترسیم شده است. تا تحقیقات عصبشناسی گذشته در حوزه محیط ساخته شده را با ایجاد انگیزه در مطالعات آزمون- فرضیات آینده بسترسازی کند. و در نهایت، مزایا و محدودیتهای بالقوه این حوزه پژوهشی را مورد بحث قرار دهد.