خلاصة:
رویکرد بینامتنی یا ارجاعات میان متنی یکی از مباحث موردتوجه نظریهپردازان معاصر است. در این رویکرد فرض بر این است که متون مختلف از دیرباز باهم ارتباط دارند. قرآن معجزه بزرگ پیامبر اکرمغلة هم از جنبه خارقالعاده بودن و هم از جنبههای لفظی و شیوایی ظاهری و هم زیبایی الفاظ موردتوجه و شگفتی واقعشده است و بهعنوان منبعی پربار و غنی با متون بعد از خودء پیوند و ارتباط برقرار نموده است. در پرتو صدها روایت و سیره عملی و موضعگیری اهلبیتلهلا در گفتوگوها و جدال با مخالفانء بهخوبی آشکار میگردد که آنان؛ قرآن را محور هدایت و پشتوانه اصلی رسالت دانستهء آن را مرجع دینی» علمی و فقهی و راه و روش عملی قرار میدادهاند. با این میناء مناظرات امام جوادللّة از منظر بینامتنی قرآنی موردبررسی قرار گرفت: نتایج این پژوهش نشان میدهد که اماملظة از الفاظط و تعابیر و مفاهیم قرآنی بهطور گستردهای استفاده نموده و این امر باعث جذابیت» عمق معانی و اثرگذاری کلام ایشان شده است. کاربرد آیات قرآنی در این مناظرات گاه بدون تغییر و گاه با تغییری جزنی و یا کلی و مطمونی بوده که نوشتار حاضر و تحلیل آن بر اساس نظریه بینامتنی به بررسی مناظرات آن امام و ارتباطش با قرآن میپردازد.