خلاصة:
همزمان با وضع قانون مدنی ایران، مبحثی تحت عنوان بیع شرط در مواد 458 تا 463 آن گنجانده شده بود، با وضع مواد 33 به بعد قانون ثبت موضوعی با عنوان «معاملۀ با حق استرداد» جای خود را به بیع شرط داد که اثر تملیکی را از آن گرفته و عملاً بیع شرط منسوخ شد. سؤالی که این پژوهش در پی پاسخ به آن میباشد این است که با توجه به اینکه معامله با حق استرداد اثر تملیکی را از بیع شرط گرفته است وضعیت تملیکی یا غیرتملیکی بودن بیع شرط در نظام حقوقی کامنلا چگونه است؟ روش مطالعه و تحقیق در این مقاله به صورت تحلیلی، توصیفی میباشد. هدف از نگارش این مقاله پاسخگویی با مطالعۀ تطبیقی به وضعیت تملیکی یا غیرتملیکی بودن بیع شرط است. آنچه که به عنوان نتیجۀ این پژوهش حاصل گردیده است این است که معاملات با حق استرداد که به معاملات شرطی نیز موسوم است، در نظام حقوقی کامنلا به نهاد رهن شباهت دارد، البته تا قبل از اینکه تملیکیبودن از این معاملات سلب شود. آمریکا، "معامله با حق استرداد"، در قالب رهن و قرارداد وام مسکن، شناخته می شود
The construct of conditional sale (CS) was included in Articles 458 to 463 of the Civil Code of Iran at the time of its enactment. The enactment of Article 33 and subsequent articles of the Registration Code of Iran, replaced it with the “transaction with the right of restitution (TWRR)” construct which removed its ownership effects and practically obsoleted it. The research question of this study was, “Since the ownership effects of the CS were removed in the TWRR, does CS in common law have ownership effect?” This was a descriptive-analytical research aimed to answer the latter part of that question using comparative analysis. The results indicated that TWRR, also known as the conditional transaction, is similar to the construct of mortgage in common law before the removal of its ownership effects.