خلاصة:
مقدمه: خانواده اساس اجتماع، اولین سلول سازنده‌ی زندگی جمعی انسان، خشت بنای جامعه و کانون اصلی حفظ و ارتقای سنت‌ها، هنجارها و ارزش‌های اجتماعی است.بی‌شک شالوده‌ی استوار پیوندهای اجتماعی و روابط خویشاوندی در بروز و ظهور عواطف انسانی کانون خانواده است.عارفان متقدم و متأخر به اهمیت و نقش سازنده خانواده واقف بوده‌اند. آنان احکام، آداب و اخلاق خانوادگی را در حد لازم و کافی از منابع دینی، اخلاقی و عرفانی فراگرفته و مهارت‌های لازم را کسب کرده اند. این پژوهش با هدف بیان نقش مؤلفه‌های عرفان عملی در نظام‌مندی کانون خانواده و با روش توصیفی و مطالعه‌ی کتابخانه‌ای نشان می‌دهد که اهل سلوک ضمن مراعات حرمت اهل خانه اعم از همسر یا کودکان خود در توجه و تأمین بهداشت روانی و شادمانی آنان نیز اهتمام خاص ورزیده اند. عارفان در برقراری رابطه‌ی صمیمانه با همگان به ویژه با خردسالان کوشا بوده و در انجام بازی و هم‌کلامی با کودکان همچون خودشان ایفای نقش می کرده‌اند.
AbstractIntroduction: Family is the basis of society, the first building block of human collective life, the building block of society and the main focus of preserving and promoting traditions, norms and social values. And the emergence of human emotions is the focus of the family.The early and late mystics were aware of the importance and constructive role of the family. They have learned family rules, manners and ethics to the extent necessary and sufficient from religious, ethical and mystical sources and have acquired the necessary skills. This research aims to express the role of the components of practical mysticism in the systematization of the family center and with a descriptive method and a library study, it shows that the people of Seluk, while respecting the sanctity of the family members, including their spouses and children, in paying attention and providing They have paid special attention to their mental health and happiness. The mystics are diligent in establishing a cordial relationship with everyone, especially with minors, and play a role in playing and talking with children like themselves.
(
, 
, 
)
