خلاصة:
مقدمه: اهمیت ارائۀ خدمات به صورت غیرحضوری ازیک طرف و ضریب نفوذ بالای رسانه اجتماعی در بین گروه های مختلـف از طرف دیگر، ارائۀ خدمات مختلف به ویژه در حوزة سلامت و بهداشت بر بسـتر رسـانه اجتمـاعی را ضـروری سـاخته اسـت. براین اساس هدف پژوهش حاضر ارائۀ چهارچوبی جهت معرفی الزامات ارائۀ خدمات حوزة سلامت در بستر رسانه های اجتماعی (سلامت الکترونیک ٢. ٠) در کشورهای درحال توسعه است. روش پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل تماتیک در بازه زمانی ٥ماهه (بهمن ماه ١٤٠٠ تا تیرماه ١٤٠١) انجام شد. داده های موردنیاز پژوهش، با استفاده از ابزار مصاحبه های نیمه ساختار یافته و از بین جامعه آمـاری شـامل متخصصـان فنـاوری اطلاعات و پژوهشگران حوزة سلامت الکترونیک بودند که بر اساس معیارهای سابقه پژوهش، سابقه علمی (تحصیلات دانشگاهی مـرتبط) و داشتن سابقه ی تجربی در حوزه ی فناوری اطلاعات و سلامت الکترونیک انتخاب شدند. به گونه ای که حداقل دو معیار از سه معیار مطرح شده را دارا بودند. همچنین از روش نمونه گیری هدفمند با تعداد نمونه آماری ٢٢ نفری جهت دسترسی داده های پژوهش بهره برده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که الزامات ارائه خدمات سلامت در بستر رسـانه اجتمـاعی (سـلامت الکترونیـک ٢. ٠) بـرای کشـورهای درحال توسعه شامل مواردی چون الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی است. نتیجه گیری: با بهره مندی از چارچوب الزامات سلامت الکترونیک ٢. ٠ (الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی)، مسیر مدیریت و برنامه ریزی جهت استفاده از رسانه های اجتماعی در بخش سلامت برای کشورهای درحال توسعه هموار شده و با توسـعه دسترسـی خـدمت گیرندگان، امکان ارائه خدمات حوزة سلامت فارغ از مرزهای زمانی و مکانی فراهم میشود.