ملخص الجهاز:
#پاسخ به شبهات و پرسشهای دینی؛ جمهوری اسلامی و نقش مردم مرکز ملی پاسخگویی به شبهات دینی مقدمه با پیدایش نظامهای سیاسی، یکی از مباحث مطرح در نظریات سیاسی، میزان نقش مردم در حکومت و گسترۀ آن در ادارۀ جامعه است که در این خصوص اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی به واگذاری کامل امور به مردم (مانند نظامهای لیبرال-دموکراسی) معتقدند و گروهی نیز به عدم دخالت مردم (مثل حکومتهای دیکتاتوری و استبدادی) نظر دارند.
از این رو به جهت آنکه انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری (در اسفندماه 1402) را در پیش رو داریم، پرسش اساسی آن است که؛ اسلام پیرامون نقش مردم در حکومت، چه نظری دارد؟ برای به این پرسش، ابتدا با بررسی مفهوم جمهوریت و دموکراسی، اصول اساسی حکومت جمهوری را برمیشماریم، سپس تفاوت نظریۀ «مردمسالاری دینی» و «دموکراسی غربی» را بیان نموده و در ادامه به تبیین اهمیت انتخابات و نقش مردم در حکومت اسلامی میپردازیم.
در اسلام نظام سیاسی علاوه بر رأی و خواست مردم، بر پایۀ اساسىِ دیگری استوار است که تقوا و عدالت نامیده میشود؛ اگر کسی که برای حکومت انتخاب میشود، از این دو شاخصه برخوردار نبود، تمام مردم بر او اتفاق کنند، باز از نظر اسلام این حکومت، نامشروع است؛ امام حسین( در نامهای که جزء سندهای ماندگار تاریخ اسلام است، به مردم کوفه اینطور میفرمایند: «وَ لَعَمْرِي مَا الْإِمَامُ إِلَّا الْحَاكِمُ الْقَائِمُ بِالْقِسْطِ الدَّائِنُ بِدِينِ اللَّهِ الْحَابِسُ نَفْسَهُ عَلَى ذَاتِ اللَّهِ؛ به خداى جانآفرين سوگند، تنها و تنها كسى مىتواند امام (و حاكم) مسلمانان باشد، كه از روى قرآن حكم كند، قائم بالقسط (مجرى كامل عدالت) باشد، متديّن به دين حق باشد، و جلو همه هواهاى نفس خويش را گرفته باشد...