خلاصة:
انما المومنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم واذا تلیت علیهم ءایته زادتهم ایمنا وعلی ربهم یتوکلون
الذین یقیمون الصلوه ومما رزقنهم ینفقون .
خدجویی امری است فطری و در ضمیر و ذات همه انسان ها نهفته است . انسان برای رسیدن به هدف عالی و
«رضوان حق »، نیازمند به یک «آرامش آرمانی و درونی» است . این آرامش فقط با یاد و نام خدا بدست
میآید. از این جهت قرآن شریف با بیان قاعدة کلی و فراگیر، میفرماید: الا بذکر الله تطمئن القلوب (١)
یعنی: «آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل ها آرامش مییابد. » کارکرد این آیه بسیار فراگیر است و سراسر
زندگی یک انسان را فرا میگیرد. از این جهت بعد از قبول توحید و ربوبیت ، انسان نیازمند به راز و نیاز و
نیایش است که تحت عنوان عبودیت و بندگی انجام میگیرد و زیباترین نوع بندگی و عبودیت هم در
راستای «عبادت های شرعی» صورت میپذیرد که از متن دین اسلام ناب محمدی (ص ) استخراج شده است
و باز زیباتر از همۀ آن ها، انجام فرمانهای قرآنی و نماز است .