اعتبار سوگند استظهاری در اثبات دعوی در فقه و حقوق مقالة

یکی از ادله اثبات دعوا «سوگند» است» طبق قواعد فقهی و مبانی حقوقی بار اثبات دعوا با مدعی است.» ادله اثبات عبارت است از: اقرار» بینه» سوگندء اما سوگند در مرتبه نخست به عهده مدعی علیه است که منکر مفاد ادعا است» ولی در مواردی سوگند متوجه مدعی می‌گردد که مخصص قاعده (یمین»» می‌باشد. ء مشل سوگند تکمیلی که فقها به نحویک قاعده کلیه گفنه‌اند: «کل ما پشت بشاهد و امراتین یثبت بشاهد ویمین»» و سوگند اسنظهاری که ملّعی در موارد خاص علاوه بر آوردن دو گواه عادل,» بایستی برای بقای حق خودء یاد نماید. ء یعنی اقامه دو شاهد به تنهای در احراز بقاء حق مدعی کفایت نمی‌کند بلکه باید این دو گواه با سوگند ضمیمه شود تا بقاء حق مدعی احراز گردد؛ از حیث قلمرو در فقه عامه سوگند اسنظهاری در چهار مورد کار برد دارد» ولی درفقه امامیه سوگند استظهاری فقط در دعوا علیه میت معتبر است و الحاق سایر مصادیق به میت دلیل ندارد؛ فقهای امامیه برای اعتبار سوگند استظهاری علاوه بر اجماع به روایات تمسک کرده اندء روایات مورد استدلال هم به لحاظ سند وهم به لحاظ دلالت در اثبات اعتبار سوگند استظهاری کفایت می‌کنند.