خلاصة:
تربیت دینی از مهمترین مسائل در فرهنگ اسلامی و درباره آن مطالعات قابل توجهی صورت پذیرفته است، بهترین دوره برای تربیت فرزند، دوران کودکی است. زیرا در این سنین حس تقلید و نیز حس پذیرش آموزههای تربیتی، در سطح بالایی از توانمندی قرار دارد و کودک به خوبی آن چه را که به او آموخته میشود، یاد میگیریند. یکی از بایسته های زندگی اجتماعی، تربیت فرزندان است؛ زیرا ایجاد خانواده متعادل و جامعه آرمانی، به این امر بستگی دارد. ازاین رو، تعلیم و تربیت فرزندان، همواره از دغدغه های انسانها بوده است امروزه، تربیت فرزندان از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا دشمنان، فرزندان ما را نشانه رفته و در قالب جنگ نرم و ارائه الگوهای کاذب، در صدد سستنمودن عقاید و هویتزدایی از آنان میباشند. یکی از روشهای مقابله با شبیخون فرهنگی، تربیت روشمند فرزندان است. در آیات و روایات نیز به تربیت فرزند و مصونیتبخشی خانواده از ناهنجاریها تاکید شده است. اهل بیتعلیهم السلام نیز به تربیت فرزندان خود اهتمام وافری میورزیدند؛ زیرا عبودیت، سعادت و طی مسیر پرفراز و نشیب زندگی فرزندان، نیازمند تربیت صحیح است. آنان، تنها به تربیت فرزندان خود اکتفا نمیکردند؛ بلکه همگان را به این امر سفارش مینمودند. این موضوع دارای مراحل اجرایی است که عدم آگاهی و بی توجه ی به آن میتواند یکی از مهمترین عوامل عدم دستیابی به چنان تربیتی در کودکان باشد. در این مقاله تربیت دینی اسلامی به ٥ مرحله انس دینی، عادت دینی، معرفت دینی، عمل به دستورهای دینی و خودجوشی دینی تقسیم شده است سپس این قسمت با تکیه بر فرهنگ اسلامی و نقش مربی کودکان تبیین شده است در پایان نتیجه اصلی مقاله دادن راهکارهای عملی در راستای ایجاد تربیت دینی اسلامی در کودکان خواهد بود. در این پژوهش سعی برآن بوده است که نقش طلبه تراز انقلاب در تربیت دینی فرزندان از دوره پیش از تولد تا دبستان با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به طور دقیق پرداخته شود.