خلاصة:
مقدمه: در این پژوهش اثربخشی مدیریت وابستگی و درمان شناختی- رفتاری در درمان بیماران وابسته به مواد افیونی که تحت درمان نگهدارنده با نالترکسون بودند، ارزیابی شد.مواد و روشکار: 90 بیمار وابسته به مواد افیونی 20 تا 49 ساله مراجعهکننده به مرکز روانپزشکی ایران که سم زدایی شده بودند و داروی نالترکسون را بهعنوان درمان نگهدارنده دریافت میکردند بهتصادف و به مدت 16 هفته در یکی از سه گروه درمانی نالترکسون بهتنهایی، نالترکسون با مدیریت وابستگی و نالترکسون با درمان شناختی- رفتاری قرار گرفتند. پیش از شروع مداخلههای درمانی، آزمودنیها با چکلیست شدت اعتیاد ارزیابی شدند. در پایان مداخله، هر سه گروه بار دیگر با چکلیست شدت اعتیاد مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادههای بهدست آمده با روشهای آماری تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.یافتهها: مقایسه سه گروه از نظر سطح ریزش، میزان همکاری و نمرات چکلیست شدت اعتیاد نشاندهنده تفاوت معنی دار بین سه گروه بود. تغییرات معنیدار آماری به وجود آمده نشان دهنده اثربخشی مدیریت وابستگی و درمان شناختی- رفتاری در افزایش همکاری، کاهش ریزش و کاهش نمرات چکلیست شدت اعتیاد بود.نتیجهگیری: برنامه مدیریت وابستگی بهسرعت مصرف مواد را کاهش میدهد اما اثرات آن بعد از درمان کاهش پیدا میکند. تاثیر درمان شناختی- رفتاری در کاهش مصرف مواد تا ماهها پس از پایان درمان ادامه مییابد.
ملخص الجهاز:
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مدیریت وابستگی و درمان شناختی- رفتاری بر روی افراد وابسته به مواد افیونی که اخیرا سمزدایی شده بودند و داروی نالترکسون را بهعنوان درمان نگهدارنده دریافت میکردند، در پاسخ به این پرسشها که آیا افزودن درمان شناختی- رفتاری و مدیریت وابستگی به برنامه درمانی استاندارد نالترکسون موجب تغییر در متغیرهای ریزش، همکاری و نمرات چک لیست شدت اعتیاد خواهد شد، انجام گردید.
- Carroll 2- Ball3- Nich 4- O'Conner5- attrition 6- Mokri 7- Anton 8- Moak9- Waid 10- Latham11- Kirchmayer 12- Davoli13- Verster 14- Amato15- Ferri 16- psychoeducation17- Beck 18- contingency management19- Higgins 20- Petry21- Rawson 22-Addiction Severity Index23- McLellan 24- Luborsky25- Woody 26- Obrien27- Scheurich پس از غربالگری اولیه (ملاکهای انتخاب و حذف) و گرفتن رضایتنامه از فرد بیمار، روانشناس پرسشنامهها را بر روی آزمودنیها اجرا میکرد.
یافتههای این بررسی در تأیید اثربخشی مدیریت وابستگی است و با یافتههای بهدست آمده توسط مکری (2002)، کیرچمایر و همکاران (2002)، راوسون (2002)، کارول (2001)، سیلورمن1، ونگ2، هیگینز و برونر3 (1996)، پتری و مارتین (2002) ، مسینا4، فارابی5 و راوسون (2003)، کالاهان6، راوسون، گلیزر7، مککلیو8 و آریاس9 (1976)، اپستین، هاوکینز10، کووی11، اومبریخت12 و پرستون13 (2003) و - Silverman 2- Wong3- Brooner 4- Messina5- Farabee 6- Callahan7- Glazer 8- McCleave9- Arias 10- Hawkins11- Covi 12- Umbricht13- Preston کارول (2002) همخوانی دارد.
Contingency management to enhance naltrexone treatment of opioid dependence: A randomized clinical trail of reinforcement magnitude.
A comparison of contingency manage- ment & cognitive behavioral approaches during methadone maintenance treatment for cocaine dependence.