خلاصة:
در رویکردهای جدید تدریس و آموزش از جمله نظریه ی یادگیری سازمانی، مدیریت کیفیت فراگیر، مدیریت تعالی سازمانی و مدیریت توسعه منابع سازمانی به عنوان عامل اصلی رشد، توسعه و بالندگی سازمان شناخته شده است. در واقع نگرش رویکرد قدیم و جدید مدیریت به آموزش منابع انسانی سیر تطور نقش آموزش را از تمرکز بر تعلیم دانش و مهارت کارکنان تا کاربرد آموزش برای تولید و تسهیم دانش در سازمانها را نشان می دهد ، بطور سنتی، آموزش بعنوان ابزاری برای تعلیم مهارتها و دانش مورد نیاز کارکنان جهت انجام بهینه وظایف خود تلقی می شد . تغییراتی که اجرای مطلوب آنها بر اساس سند نیازمند معلمانی بهره مند از صلاحیت ها و شایستگی های حرفه ای صلاحیت هایی که باید تمهیدات آنها در مهندسی نیروی انسانی و در برنامه و تخصصی مناسب است؛ های آموزشی، جذب و توانمند سازی و بازآموزی معلمان در سطوح گوناگون در دانشگاه فرهنگیان و مراکز آموزش های ضمن خدمت مورد توجه جدی قرار گیرد. آموزش ضمن خدمت از گذشته های دور تا به حال مورد توجه نظریه پردازان علم مدیریت بوده است . چنانچه آموزش کارکنان به عنوان یکی از مهم ترین اصول مدیریت آموزشی در نظریه های کلاسیک و روابط انسانی مدیریت مطرح شده است. در نظریه ی سیستمی نیز آموزش کارکنان یکی از عناصر اصلی در اثربخشی سازمان محسوب می شود.