خلاصة:
مقاله حاضر به بررسی نقش مدرسه در رشد» رشد بدنی» حرکتی و عضلانی» حسی» عقلانی» هوش و... و اثر آموزشگاه در رشد اجتماعی نوجوان میپردازد. غیر از خانواده عامل مهم دیگری که در تشکیل و رشد شخصیت دخالت دارد آموزشگاه است به طوری که میتوان آن را از این نظر در درجه دوم اهمیت قرار داد. معلم هاء همکلاسی هاء همبازی ها و بالاخره محیط آموزشگاه چه به طور مستقیم و چه غیرمستقیم در رشد شخصیت کودک موئر هستند و به همین دلیل که روانشناسان و علمای تعلیم و تربیت در مورد شخصیت و تعادل روانی معلم تاکید نمودهاند. همانطور که نگرش معلم و همکلاسیها نیز حائز اهمیت است. کودک که تا به حال خود را آنچنان میدید که پدر و مادرش او را می دیدند حالا خود را آنچنان میبیند که معلم و همکلاسیها و همسالان او را میبینند. من ایده آل کودک همان منی است که مورد قبول همسالان است. این من ایده ال در دخترها و پسرها متفاوت است و مربوط به انتظارات اجتماعی میشود و این انتظارات در جوامع و ملتهای مختلف متفاوت است و بستگی به فرهنگ و آداب و رسوم هر جامعه دارد. موفقیت و شکست از عواملی است که در تشکیل شخصیت و ایجاد مفهوم خود نقش مهمی دارد و اغلب در آموزشگاه کودک با این مسائل برخورد میکند. افزایش انگیزش برای یادگیری, استقلال طلبی, اعتماد به تفس و بالاخره اتماط و شادابی او می. شود. در حالی که شکست موچب احساس حقارت» وایستگی» تضعیف انگیزش, قرانگنی و بالاخره ازد ست دادن نشاط و شادابی میگردد. با توجه به این نکته معلم باید عوامل را طوری فراهم کند که کودکان طعم موفقیت را بچشند. به خصوص در سالهای آموزش اولیه باید کوشش شودو که کودک کمتر با شکست مواجه گردد. البته نه به این معنی که نارساییهای یادگیری کودک باید نادیده گرفته شود. ء بلکه به این معنی که باید از مقایسه دانش آموزان با یکدیگر خودداری شود و تا آنجا که ممکن است پیشرفت هر دانش آموز با خودش مقایسه گردد. مطالب درسی باید متناسب با توانایی دانش آموز باشد و بیش از توانایی کودک از او انتظار نرود و بالاخره محیط طوری باشد که هر کودک به نحوی موفقیت به دست آورد و مورد تشویق قرار گیرد.