نقش ادبیات در توسعه مهارت های زبانی و ادبی دانش آموزان مقالة

گفتار یا سخن شکلی از زبان است که در آن با استفاده از نشانه‌های کلامی یا علائم قراردادی، مقاصد و عواطف فرد به دیگری منتقل می‌شود.. گوش دادن اولین واساسی‌ترین مهارت و اولین گام زبانآموزی است، که از زمان دمیده شدن روح به بدن انسان دربطن مادرآغازمی شود وعامل اصلی فهمیدن است. گوش دادن یا استماع کردن با شنیدن متفاوت است. گوش دادن یعنی به صورت فعال به دنبال معنی و مقصود گشتن درحالیکه شنیدن یک اقدام غیرفعال است. در گوش دادن یا ارتباط یک سویه، یادگیری برای کودک با استفاده از کمترین سطح تمرکز جبری و در حقیقت از نوعی کشف وشهود ناشی میشود. هدف این مقاله بررسی نقش ادبیات در توسعه مهارتهای زبانی و ادبی دانش آموزان است و این مقاله به روش مروری نگارش یافته است. هرچند گوش دادن و مهارت‌های زبانی یک سویه پایه ی یادگیری محسوب میشود، اما آنچه که بعدها برای یادگیری تحصیلی، علمی و مهارتهای اجتماعی مطرح میشود، گوش دادن و مهارت‌های زبانی دو سویه است و این همان چیزی است که با عبور از سن خردسالی مطرح میشود و غالبا برای کودکان به ویژه در سال‌های اولیه ی تحصیل ناخوشایند، خسته کننده و عذابآور است.