خلاصة:
از آنجایی که رخداد بحران قابل پیشگیری نیست، افزایش آمادگی و کسب اطلاعات لازم در مواقع بحرانی ضروری است. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش رسانههای مشارکتی در تاب آوری جامعه در زمان بحران است. بستر مطالعاتی این تحقیق، سیل سال ١٣٩٨ در استان لرستان است. این پژوهش ضمن بررسی مفهومی و نظری رسانههای مشارکتی و تاب آوری؛ به ادبیات نظری و مفاهیم مرتبط با ارتباطات بحران، سرمایه اجتماعی و مولفههای حکمرانی خوب نیز توجه کرده است. روش این تحقیق، کیفی است و مصاحبهها از طریق پنج گروه کانونی متشکل از افراد سیل زده استان لرستان گردآوری شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که وضعیت سرمایه اجتماعی در این استان پیش از وقوع سیل نیز مناسب نبود. ظرفیت رسانههای مشارکتی برای مردم ناشناخته بود و ضعف اقتصادی و مشکلات معیشتی در بخش زیادی از مناطق سیل زده لرستان باعث شد تا میزان بهره مندی از امکانات ارتباطی پایین باشد. این موضوع میزان اثرگذاری ارتباطات بحران را کاهش داد. کم توجهی به ظرفیت رسانههای مشارکتی، ضعف ارتباطات بحران از سوی نهادهای رسمی، بیاعتمادی پیشین مردم به نهادهای دولتی و ضعف مولفهها و شاخصهای حکمرانی خوب پیش از وقوع بحران، تاثیر محسوسی بر کاهش تاب آوری مردم این مناطق داشته است. این موضوع پس از رخداد سیل نیز به دلیل عدم پاسخگویی و نبود شفافیت تشدید شد. این تحقیق به روش کیفی و مصاحبهها در گروههای کانونی براساس رهیافت کمترساخت یافته و سپس متمرکز (قیف) انجام شده است