خلاصة:
رشد جوامع فرهنگی امروزه در گرو همگرائی و تعامل، گفت و گو و تبادل دانش و اطلاعات و فرهنگ بشری است. دوران و واگرائی، تکگویی و انزواطلبی به پایان رسیده است، مرزهای جغرافیایی و حتی مرزهای فرهنگی و عقیدتی نفوذپذیر شده‌اند، باید با آگاهی، شناخت و هوشمندی و نیز با تکیه بر فرهنگ و مولف ههای بومی و آمادگی برای پذیرش تحولات علمی و بینالمللی نقش و جایگاه خود را پیدا نمود. نهاد آموزش و پرورش مهمترین نقش و وظیفه را در این مسیر بر عهده دارد، یعنی اگر بستر مناسب در مدارس و محیط‌های آموزشی برای پرورش روحیه دانشجویی و پژوهشگری فراهم و زمینه تبادل و تعامل اندیشهها آراء و افکار مهیا شود، فضای آموزشی به جای انتقال یک طرفه اطلاعات و به روشهای دو سویه کسب اطلاعات و دانش هدایت گردد و نقش معلمان بر تسهیل جریان و فرآیند یاددهی یادگیری متمرکز شود، دانشآموزان و دانشجویان نیز خود خالق دانش و اطلاعات شوند، زمینه مساعدی برای رشد و توسعه وتعالی کشور فراهم خواهد شد. بی شک یکی از مهمترین دستاوردهای توسعه فناوری اطلاعات، تحول در عرصه آموزش و پرورش است. کلاسهای مجازی)) virtual-classrooms ، مدارس مجازی ) virtual-schools) ، مدارس هوشمند ) smart-schools) و دانشگاه مجازی ) virtual-university) و به طور کلی یادگیری الکترونیکی ) e-learning) و از ظرفیتها و قابلیتهای قابل اتکا برای توسعه این مهارتهاست. اگرچه فناوری اطلاعات دیری نیست که عرصه تعلیم و تربیت را متاثر ساخته است و تجارب بشری و مطالعات بینالمللی در خصوص رویکردهای فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش کافی نبوده و با ابهامات و سوالات بسیاری مواجه است، اما آنچه واقعیت دارد این است که این تحولات به سرعت همه مولف ههای اساسی آموزش و پرورش را تحت تاثیر قرار میدهد. با توجه به سرعت، عمق و گستردگی این تحولات نمیتوان به انتظار نشسست، بلکه باید با استفاده از مطالعات و تجارب دیگران و با اتکا بر فرهنگ و منابع بومی، راه استفاده از تجارب بشری را فراهم نمود.
(
, 
, 
)
