خلاصة:
وندالیسم یک نابهنجاری به مفهوم گرایش جوانان به تخریب است، که در نوع خود میتواند شامل تخریب اموال عمومی، فضاهای سبز، جادهها، فروشگاهها، دیوارها، المانهای شهری و... باشد. وندالیسم رفتاری آگاهانه، تعمدی و غرض ورزانه است که با اراده و خواست افراد و با سوگیری تخریبی و عمدتا بدون کسب نفع مادی صورت میگیرد؛ بر اساس تحقیقات انجام شده از جمله عوامل ایجاد کننده وندالیسم بیهنجاری، احساس اجحاف، اختلال در روابط و شرایط خانوادگی و آموزشی و تجربه خشونت در کودکی، تهدید آزادیهای فردی، نابرابری و بیعدالتی ساختارها و... عنوان شده که رضایت فرد از زندگی را متاثر و متقابلا احساس انتقام جویی و درنهایت گرایش به خشونت و وندالیسم را در فرد تقویت میکند. تخریب اموال و فضاهای عمومی به ویژه در جوامع شهری، از پدیدههایی است که نه تنها خسارتهای ناشی از آن، مدیریت شهری را گرفتار مشکل و تنگنای نگهداری از مبلمان و تجهیزات عمومی میکند، شهروندان را نیز از داشتن امکانات و تجهیزات مورد نیازشان محروم و بیبهره میسازد، خسارتهای مالی ناشی از این پدیده نیز در اصل بر دوش ساکنان شهرها سنگینی میکند و به جای بهرهگیری این هزینهها در توسعه و عمران بهینه ملزومات شهری، بخش قابل توجهی از درآمد مدیریتهای شهری را به تامین مجدد و بازسازی امکانات و تجهیزات تخریب شده اختصاص میدهد. البته این پدیده، تنها به کشور ما محدود نمیشود و در بیشتر شهرهای کشورهای جهان حتی کشورهای پیشرفته مانند آلمان، فرانسه، ایالات متحده امریکا و... زوایای مختلف آن را میتوان مشاهده کرد. به همین دلیل نیز این پدیده، با عنوان جهانی «وندالیسم» معرفی و تبیین میشود و از ناهنجاریهای اجتماعی در جوامع شهری محسوب میشود به همین دلایل کشورهای مختلف جامعه بین الملل با وضع قوانین و مقرراتی کوشیدهاند تا با جرم انگاری این پدیده به مقابله با آن پردازند. مقابله با وندالیسم به تمهیدات ویژه نیاز دارد، افزایش مشارکت و مسئولیت پذیری اجتماعی، تبلیغ و اطلاع رسانی از طریق رسانهها، درونی کردن فرهنگ شهروندی، آموزش نمایش روابط دوستانه در محیطهای شهری و برنامه ریزی مدیریتی تعدادی از راهکارهای آزموده شده برای کاهش پدیده وندالیسم است.