خلاصة:
حافظ شیرازی از شاعران برجستة ایرانی است که دیوان شعریاش در خارج از مرزهای ایران و از جمله کشورهای عربی مورد توجّه قرار گرفته و محققان و منتقدان نقدهایی بر شعععر وی نگاشته اند و در حد توان او را به خوانندگان غیر فارسی زبان معرفی ادیب ،» صلاح ال صاوی « اثر » دیوان الع شق « نمودهاند. برخی از شاعران عرب نیز سرودههای وی را ترجمه کردهاند که نمونة آن مصری است. کتاب او از بخشهای مختلفی تشکیل شده و مولف افزون بر اینکه دیدگاه های خویش را دربارة محتوا و ساختار شعر حافظ بیان نموده، سی غزل از غزلیات حافظ را نیز به زبان عربی ترجمه کردها ست. نو شتار حا ضر میکو شد تا با روش تو صیفی- تحلیلی و با تکیه بر غزل اول از دیوان حافظ، رویکرد صلاح الصاوی را در ترجمة غزلیات حافظ نشان دهد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که وجه غالب ترجمة صلاح الصاوی در غزلیات حافظ، ترجمة تحتاللفظی است و وی نتوانسته است آن چنان که شایسته است بلاغت محتوایی و اغراض شعری حافظ را به مخاطب عربزبان القاء کند.