خلاصة:
اضطراب امتحان به عنوان یک پدیده فراگیر و مهم آموزشی، رابطه نزدیکی با اضطراب عمومی دارد و در عین حال، دارای ویژگی هاو مشخصه های خاصی است که آن را از اضطراب عمومی جدا می سازد. سبیر 1 اضطراب امتحان را حالت خاص از اضطراب عمومی می داند که شامل پاسخ های پدیدار شناختی 2، فیزیولوژیکی و رفتاری مرتبط با ترس از شکست است و در بسیاری از فرایندهای شناختی و توجهی، با کارکرد موثر فرد تداخل دارد)سیبر، 1991 (. پژوهش های فراوانی تاثیر منفی اضطراب امتحان را بر پیشرفت 1999 (. اضطراب امتحان نوعی اشتغال ذهنی است که ، 1911 و اسپیل برگر و وگ 4 ، تحصیلی مورد تایید قرار داده است)ساراسون با خودآگاهی، شک و تردید نسبت به خود و خود تحقیری توسط ساراسون تعریف می شود. عوامل زیادی باعث اضطراب امتحان می شوند از جمله عوامل شخصیتی و فردی، عوامل آموزشگاهی و جامعه ای و دسته ی سوم عوامل خانوادگی.برای مقابله با این نوع اضطراب، روش های درمانی و آموزشی متعددی مانند آموزش تن آرامی، آموزش ایمن سازی در برابر استرس، آموزش مهارت های مطالعه، پس خوراند زیستی و مداخله های شناختی رفتاری به کار برده شده است که هر کدام اثر بخشی متفاوت بر اضطراب امتحان داشته اند