خلاصة:
خداوند متعال به عنوان کانون محبت ، همواره بندگان خود را مورد مهرورزی و محبت قرار داده است. مهرورزی، یکی از شیرینترین و دلپذیرترین مفاهیم و واژههای زندگی بشر است. دوست داشتن و محبوب بودن، هر دو ، مورد علاقه ، محبوب و مطلوب انسانهاست مهرورزی، نه تنها در روابط انسانی دارای ارزش است، بلکه ریشه در مهرورزی الهی دارد. انسان و جهان مرهون و مدیون مهرورزی خدا هستند و بدون رحمت الهی، نه مخلوقی وجود دارد و نه خلقتی، نه پیامآوری ظهورمیکند، نه کتابی از آسمان نازل میگردد و نه انسان، راهی به سوی زندگی مییابد. خداوند، کانون مرکزی همه رحمتها، محبتها و مهرورزیهاست و آفرینش، ریشه در رحمت و مهرورزی خدا دارد. او هم بهترین حبیب است و هم بهترین محبوب؛ هم رحیم است و هم رحمان و این دو صفت، در صدر تمام سورههای قرآن، علاوه بر متن بسیاری از آیات، تکرار شدهاند. در قرآن کریم چهار بار از خداوند متعال به عنوان”ارحم الراحمین”؛ برترین مهربانان، یاد شده است. امیرالمومنین علی )ع( تحقق الفت و مهرورزی متقابل بین مردم و دولت را در چارچوب نظام و سامانه حقوق متقابل مردم و دولت دانسته اند و در اینصورت است که مهرورزی به الفت وهمبستگی باید از بین مردم و دولت منجر می شود.